Idź do mrówki, leniwcze! obacz drogi jej, a nabądź mądrości;

Przecież w lecie gotuje pokarm swój, a zgromadza w żniwa żywność swoję.

Mrówki, huf słaby, które sobie jednak w lecie gotują pokarm swój;

Szukajcie Pana, póki może być znaleziony; wzywajcie go, póki blisko jest.

Niech opuści niepobożny drogę swoję, a człowiek nieprawy myśli swoje i niech się nawróci do Pana, a zmiłuje się; i do Boga naszego, gdyż jest hojnym w odpuszczaniu.

Żona stateczna koroną jest męża swego; ale która go do haóby przywodzi, jest jako zgniłość w kościach jego.

Sługa roztropny będzie panował nad synem, który jest ku haóbie; a między braćmi będzie dzielił dziedzictwo.

Syn wstyd i haóbę zadawający, ojca gubi i matkę wygania.