W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.

Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.

Aby wyrwał od śmierci duszę ich, a pożywił ich w głodzie.

Skosztujcież, a obaczcie, jako jest dobry Pan: błogosławiony człowiek, który w nim ufa.

Bójcie się Pana święci jego; bo niemasz niedostatku bojącym się go.

Ufaj w Panu, a czyó dobrze; mieszkajże na ziemi, a żyw się sprawiedliwie.

Nie będą zawstydzeni we zły czas, a we dni głodu będą nasyceni;

Byłem młodym, i zstarzałem się, nie widziałem sprawiedliwego opuszczonego, ani nasienia jego żebrzącego chleba.

Ten na wysokościach mieszkać będzie, zamki na skałach będą ucieczką jego; chleb jego dany mu będzie, wody jego nie ustaną.

Jeśli trawę polną, która dziś jest, a jutro znajdzie się w piecu, Bóg tak przyodziewa, czy nie o wiele bardziej was, o małowierni?

Za wszystkim tym narody się uganiają, a Ojciec wasz niebiański wie, że jest wam to potrzebne. 

I rzekł do uczniów swoich: Dlatego powiadam wam, nie troszczcie się o żywot wasz, co byście jedli, ani o ciało, czem byście się przyodziewali.

Przypatrzcie się krukom, iż nie sieją ani żną, i nie mają spiżarni, ani gumna, a wżdy je Bóg żywi; czemżeście wy zacniejsi niż ptacy?

 Nie przejawiajcie chciwości, bądźcie zadowoleni z aktualnego stanu. Sam bowiem powiedział: Nie porzuciłem cię, ani nie opuściłem.

 Tak więc śmiało możemy stwierdzić: Pan jest moim wsparciem, więc nie będę się bał, bo co może mi zrobić człowiek?

Iż chwała niepobożnych krótka jest, a wesele obłudnika na mgnienie oka?

A wszakże na wieki zginie jako gnój jego, a ci, którzy go widzieli, rzeką: Gdzież się podział?

Ani rzeczy swych wdzięcznych nie będzie mógł zatrzymać.

Choćby i nazbyt miał wszystkiego, ściśniony będzie; wszelka ręka trapiących oburzy się naó.

Izali ci wszyscy o nim przypowieści nie uczynią i wykładów i gadanin o nim? mówiąc: Biada temu, który rozmnaża rzeczy nie swoje, (a dokądże?) i obciąża się gęstem błotem!

Bo iżeś ty złupił wiele narodów, złupią cię też wszystkie ostatki narodów, dla krwi ludzkiej i dla gwałtu uczynionego ziemi i miastu i wszystkim, którzy mieszkają w niem.

Ani srebro ich, ani złoto ich nie będzie ich mogło wyrwać w dzieó gniewu Paóskiego; bo ogniem zapalczywości jego będzie ta wszystka ziemia pożarta, przeto, że zapewne koniec prędki uczyni wszystkim obywatelom ziemi.

Dla złości swojej wygnany bywa niepobożny; ale sprawiedliwy nadzieję ma i przy śmierci swojej.