Starał się kaznodzieja, jakoby znalazł powieści wdzięczne, i napisał, co jest dobrego, i słowa prawdziwe.

Mówił król i rzekł: Izali nie to jest on Babilon wielki, którym ja w sile mocy mojej zbudował, aby był stolicą królestwa i ku ozdobie sławy mojej?

Słowo zdrowe, nienaganione, aby ten, kto by się sprzeciwił, zawstydzić się musiał, nie mając nic, co by o was miał złego mówić.

Dla błogosławieóstwa sprawiedliwych bywa wywyższone miasto; ale dla ust niepobożnych bywa wywrócone.

Słowa niepobożnych czyhają na krew; ale usta sprawiedliwych wybawiają ich.

Znajdzie takowego, co mówi słowa jako miecz przerażające; ale język mądrych jest lekarstwem.

 Język mądrych jest miły dzięki mądrości; ale z ust tępych wylewa się głupota.

Serce sprawiedliwego przemyśliwa, co ma mówić; ale usta niepobożnych wywierają złe rzeczy.

Wargi głupiego zmierzają do swaru, a usta jego do bitwy wyzywają.

Słowa obmówcy są jako słowa zranionych, a wszakże przenikają do wnętrzności żywota.