Przypowieści Salomona, syna Dawidowego, króla Izraelskiego,

Teć są przypowieści Salomonowe, które zebrali mężowie Ezechyjasza, króla Judzkiego.

A czem więcej kaznodzieja był mędrszym, tem więcej nauczał umiejętności ludu, a rozważał i wywiadywał się, i składał wiele przypowieści.

Syn mądry uwesela ojca; ale głupi człowiek lekce waży matkę swoję.

Kto spłodził głupiego, na smutek swój spłodził go, ani się rozweseli ojciec niemądrego.

Syn głupi żałością jest ojcu swemu, a gorzkością rodzicielce swojej.

Syn głupi jest utrapieniem ojcu swemu, a żona swarliwa jest jako ustawiczne kapanie przez dach.

Synu mój! będzieli mądre serce twoje, będzie się weseliło serce moje, serce moje we mnie;

I rozweselą się nerki moje, gdy będą mówiły wargi twoje, co jest prawego.

 Prawy ojciec dba o wychowanie, będzie więc miał radość z mądrego dziecka.

Niech się tedy weseli ojciec twój, i matka twoja; i niech się rozraduje rodzicielka twoja.

Mąż, który miłuje mądrość, uwesela ojca swego; ale kto chowa nierządnicę, traci majętność.

Rózga i karność mądrość daje; ale dziecię swawolne zawstydza matkę swoję.

A kto wie, będzieli mądrym, czyli głupim? a wszakże będzie panował nad wszystką pracą moją, którąm prowadził, i w którejm był mądry pod słoócem. Aleć i to marność.