Tych gdy mądry słuchać będzie, przybędzie mu nauki, a roztropny w radach opatrzniejszy będzie,

Uczyó to mądremu, a mędrszym będzie; naucz sprawiedliwego, a będzie umiejętniejszym.

Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.

Serce rozumne nabywa umiejętności, a ucho mądrych szuka jej.

Nabywa rozumu, kto miłuje duszę swoję, a strzeże roztropności, aby znalazł co dobrego.

Dobry człowiek z dobrego skarbca wydobywa dobre rzeczy, zły człowiek ze złego skarbca wydobywa złe rzeczy.

Władanie niebios podobne jest do skarbu ukrytego w polu, który człowiek znalazł, ukrył, uradowany odchodzi, sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje to pole.

Powiedział im: Dlatego każdy znawca Prawa, który stał się uczniem władzy niebios, podobny jest do gospodarza, który wyciąga ze swojego skarbca to, co nowe i to, co stare.

 Ponieważ Bóg, który rozkazał, by w ciemności zaświeciło światło, sprawił także, że w naszych sercach, pod wpływem światła ukazała się chwała Boga w postaci Jeszu Pomazańca. 

 Mamy zaś ten skarb w naczyniach glinianych, aby nadmiar mocy był Boga, a nie z nas. 

Mądre serce przyjmuje przykazanie; ale głupi od warg swoich upadnie.

Kto mruga okiem, przynosi frasunek, ale głupi od warg swoich upadnie.

 Kto pilnuje ust swoich, pilnuje też duszy swojej, a kto lekkomyślnie usta otwiera, będzie zniszczony. 

Usta głupiego są upadkiem jego, a wargi jego sidłem duszy jego.

Kto strzeże ust swoich i języka swego, strzeże od ucisków duszy swojej.