Które będą spojone od spodku, także społu spojone będą z wierzchu do jednego kolca; tak będzie przy tych obu, które we dwu kąciech będą.

O Jeruzalem pięknie pobudowane jako miasto w sobie wespół spojone!

Pieśó stopni Dawidowa. Oto jako rzecz dobra, i jako wdzięczna, gdy bracia zgodnie mieszkają.

Codziennie trwali w jedności, zarówno w świątyni, jak i po domach, gdzie, dzieląc chleb, spożywali pokarm z radością i szczerością serca,

A onego mnóstwa wierzących było serce jedno i dusza jedna, a żaden z majętności swoich nie zwał nic swojem własnem, ale mieli wszystkie rzeczy spólne.

 Ze względu na imię Pana naszego Jeszu Pomazańca, przywołuję was bracia, do tego, abyście mówili wszyscy to samo i żeby nie było między wami rozłamu, ale byście się dopasowali jedną myślą i jednym rozumowaniem.

Przecież wszyscy, w jedności Tchnienia, zostaliśmy zanurzeni w jedno ciało, niezależnie od tego, czy jesteśmy Judejczykami, czy Helenami, niewolnikami czy wolnymi, i wszyscy zostaliśmy napojeni tym samym Tchnieniem.

Który z tak wielkiej śmierci wyrwał nas i jeszcze wyrywa, w którym nadzieję mamy, iż i napotem wyrwie;

 Cielesną wrogość wynikającą z nakazów prawa uznał za nieprzydatną, dzięki czemu z tego, co było podzielone, stworzył jednego nowego człowieka, zaprowadzając pokój. 

A przetoż już więcej nie jesteście gośćmi i przychodniami, ale spółmieszczaninami świętych i domownikami Bożymi.

Na którym wszystko budowanie wespół spojone rośnie w kościół święty w Panu;

Żebyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani będąc, mogli doścignąć ze wszystkimi świętymi, która jest szerokość i długość, i głębokość, i wysokość;

I poznać miłość Chrystusową przewyższającą wszelką znajomość, abyście napełnieni byli wszelaką zupełnością Bożą.

Ze wszelaką pokorą i cichością, i z nieskwapliwością, znosząc jedni drugich w miłości,

Jedno jest ciało i jeden duch, jako też jesteście powołani w jednej nadziei powołania waszego.

Jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest nade wszystko i po wszystkich, i we wszystkich was.