I bywało to, że gdy wchadzał Mojżesz do namiotu, zstępował słup obłokowy, a stawał u drzwi namiotu, i mawiał Bóg z Mojżeszem.

 I spytał Jakow: Wyjaw proszę imię twoje. On odpowiedział: Czemu pytasz o imię moje? I tam mu błogosławił.

Twarzą w twarz mówię do niego — w sposób jawny, a nie przez wyrazy ukryte. On też postać Pana ogląda. Dlaczego ośmielacie się przeciwko memu słudze, przeciwko Mojżeszowi, źle mówić?"

Twarzą w twarz mówił Pan z wami na górze, z pośrodku ognia,

Ale nie chciał Pan wytracić domu Dawidowego, dla przymierza, które był uczynił z Dawidem, a iż był przyrzekł dać mu pochodnię i synom jego po wszystkie dni.

Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

Ja Pan, toć jest imię moje, a chwały mojej nie dam innemu, ani sławy mojej bałwanom rytym.

Kto ma oblubienicę, ten jest oblubieniec, a przyjaciel oblubieóca, który stoi, a słucha go, weseli się weselem dla głosu oblubieócowego; przetoż to wesele moje wypełnione jest.

To powiedział, a następnie rzekł do nich: „Łazarz, przyjaciel nasz, zasnął, lecz idę, aby go obudzić”.

 Jesteście moimi przyjaciółmi, jeśli żyjecie zgodnie z moimi poleceniami.

Jużci was dalej nie będę zwał sługami; bo sługa nie wie, co czyni pan jego; leczem was nazwał przyjaciółmi, bo wszystko, comkolwiek słyszał od Ojca mego, oznajmiłem wam.

 W ten sposób wypełniło się Pismo, stwierdzające: Uwierzył Awraam Bogu i doliczono mu to do sprawiedliwości, a nawet przyjacielem Boga został nazwany.

I rzekł Mojżesz do Jozuego: Wybierz nam męże, a wyszedłszy, stocz bitwę z Amalekity: a jutro stanę na wierzchu pagórka, mając laskę Bożą w ręce mojej.

Wstał tedy Mojżesz i Jozue sługa jego; i wstąpił Mojżesz na górę Bożą.

A usłyszawszy Jozue głos ludu wołającego, rzekł do Mojżesza: Głos bitwy w obozie.