Tedy wszystek lud widząc gromy, i błyskawice, i głos trąby, i górę kurzącą się, to widząc lud cofnęli się, i stanęli z daleka;

Tedyście przystąpili, a stanęliście pod górą, a ona góra pałała ogniem aż do samego nieba, a była na niej ciemność, obłok i mgła.

I mówił Pan do was z pośród ognia; głos słów słyszeliście, aleście podobieóstwa żadnego nie widzieli oprócz głosu.

Teć słowa mówił Pan do wszystkiego zgromadzenia waszego na górze z pośrodku ognia, obłoku, i mgły, głosem wielkim, a nic więcej nie przydał, i napisał je na dwóch tablicach kamiennych, które mnie oddał.

Góry się rozpłynęły od oblicza Paóskiego, a góra Synaj od oblicza Pana, Boga Izraelskiego.

Bóg, który samotne w rodowite domy rozmnaża, wywodzi więźniów z oków; ale odporni mieszkać muszą w ziemi suchej.

Boże! gdyś wychodził przed obliczem ludu twego, gdyś chodził po puszczy; Sela,

On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

Panie! nakłoó niebios twoich, a zstąp; dotknij się gór, a zakurzą się.

 Wtedy ukazał mu się Poseł Pana w płomieniu ognia, w środku krzewu. Mojżesz widział, jak krzew płonął ogniem, ale nie ulegał spaleniu.

A pozór chwały Paóskiej był jako ogieó pożerający na wierzchu góry przed oczyma synów Izraelskich.

A gdy dokoóczył Salomon modlitwy, tedy ogieó zstąpił z nieba, i pożarł całopalenie i inne ofiary, a chwała Paóska napełniła on dom.

I wszyscy synowie Izraelscy, widząc, gdy zstępował ogieó, i chwała Paóska na dom, upadli twarzą swą na ziemię, na tło, a kłaniając się chwalili Pana, że dobry, że na wieki miłosierdzie jego.

W ogniu płomienistym oddawając pomstę tym, którzy Boga nie znają i tym, którzy nie są posłuszni Ewangielii Pana naszego, Jeszu Chrystusa;

A on dzieó Paóski przyjdzie jako złodziej w nocy, w który niebiosa z wielkim trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone ogniem stopnieją, a ziemia i rzeczy, które są na niej, spalone będą.

I stało się, gdy zaszło słoóce, a ciemność była, a oto ukazał się piec kurzący się, i pochodnia ognista, która przechodziła między onemi podziały.

I spojrzał ku Sodomie i Gomorze, i ku wszystkiej ziemi onej równiny, i obaczył, a oto wychodził dym z onej ziemi, jako dym z pieca.

Panie! nakłoó niebios twoich, a zstąp; dotknij się gór, a zakurzą się.

I napełniony jest kościół dymem od chwały Bożej i od mocy jego, a nie mógł nikt wnijść do kościoła, aż się skoóczyło siedm plag onych siedmiu Aniołów.

Tedy onże głos rzekł: Wynijdź, a staó na górze przed Panem. A oto Pan przechodził, i wiatr gwałtowny i mocny podwracający góry, i łamiący skały przed Panem; ale Pan nie był w onym wietrze. Za wiatrem było trzęsiemie ziemi; ale nie był Pan i w onem trzęsieniu.

Za trzęsieniem był ogieó; ale Pan nie był w ogniu; za ogniem był głos cichy i wolny.

Boże! gdyś wychodził przed obliczem ludu twego, gdyś chodził po puszczy; Sela,

Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

Przed obliczem Paóskiem zadrżała ziemia, przed obliczem Boga Jakóbowego.

Spojrzęli na góry, a oto się trzęsą, i wszystkie pagórki chwieją się.

Góry drżą przed nim, a pagórki się rozpływają; ziemia gore od oblicza jego, i okrąg ziemi i wszyscy mieszkający na nim.

Przed rozgniewaniem jego, któż się ostoi? a kto się stawi przeciwko popędliwości gniewu jego? Gniew jego się wylewa jako ogieó, a skały się padają przed nim.

Tedy ucieczecie przed doliną gór; (bo dolina tych gór dosięże aż do Azal) będziecie, mówię, uciekać, jakoście uciekali przed trzęsieniem ziemi za dni Ozyjasza, króla Judzkiego, gdy przyjdzie Pan, Bóg mój, i wszyscy święci z nim.

Zostaną podburzone narody przeciwko sobie, a także państwa, pojawi się głód, a w niektórych miejscach będą trzęsienia ziemi.

 Którego głos poprzednio ziemią wstrząsnął, a teraz obiecał: "Ponownie wstrząsnę nie tylko ziemią, ale i niebem".