Przetoż wołał Samuel do Pana, i puścił Pan gromy i deszcz dnia onego, i bał się wszystek lud bardzo Pana i Samuela.

Drży od strachu przed tobą ciało moje; bo się sądów twoich lękam.

I uwierzył lud, i zrozumieli, że nawiedził Pan syny Izraelskie, a iż wejżał na utrapienie ich; i schyliwszy się, pokłon uczynili.

I rzekł Pan do Mojżesza: Oto, Ja, przyjdę do ciebie w gęstym obłoku, aby słuchał lud, gdy będę mówił z tobą, ażeby też wierzyli tobie na wieki; albowiem opowiedział był Mojżesz słowa ludu onego Panu.

Trzydzieści i dwa lata miał, gdy królować począł, a ośm lat królował w Jeruzalemie, a zszedł tak, iż go nikt nie żałował; i pogrzebiony jest w mieście Dawidowem, wszakże nie w grobach królewskich.

A choć uwierzyli słowom jego, i wysławiali chwałę jego:

Przecież prędko zapomnieli na sprawy jego, i nie czekali na rady jego.

A którzy na opoce, ci są, którzy gdy słuchają, z radością słowo przyjmują, ale ci korzenia nie mają, ci do czasu wierzą, a czasu pokusy odstępują.

Tenci początek cudów uczynił Jeszu w Kanie Galilejskiej, a objawił chwałę swoję; i uwierzyli weó uczniowie jego.

A gdy był w Jeruzalemie na wielkanoc w święto, wiele ich uwierzyło w imię jego, widząc cuda jego, które czynił.

A iż nie potrzebował, aby mu kto świadectwo wydawał o człowieku; albowiem on wiedział, co było w człowieku.

To gdy on mówił, wiele ich weó uwierzyło.

Poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi.

Wiele tedy z Żydów, którzy byli przyszli do Maryi, a widzieli to, co uczynił Jeszu, uwierzyło weó.

Tedy i sam Szymon uwierzył, a ochrzciwszy się, trzymał się Filipa, a widząc cuda i mocy wielkie, które się działy, zdumiewał się.