Przetoż rzekł Moab do starszych Madyjaóskich: Teraz pożre to mnóstwo wszystko, co jest około nas, jako wół pożera trawę polną. A Balak, syn Seforów, był królem Moabskim na on czas.

I posłał posły do Balaama, syna Beorowego, do Pethoru miasta, które jest nad rzeką ziemi synów ludu jego, aby go wezwano, mówiąc: Oto lud wyszedł z Egiptu, oto okrył wierzch ziemi, i osadza się przeciwko mnie.

Zaiste głupiego zabija gniew, a prostaka umarza zawiść.

Gdzie rozmnożył Bóg lud swój bardzo, i uczynił go możniejszym nad nieprzyjaciół jego.

Odmienił serce ich, iż mieli w nienawiści lud jego, a zmyślali zdrady przeciw sługom jego.

W mnóstwie ludu jest zacność królewska; ale w trosze ludu zniszczenie hetmana.

Okrutnyć jest gniew, i nagła popędliwość; ale przed zazdrością któż się ostoi?

Bom widział, że wszelaka praca i każde dzieło dobre jest ku zazdrosci jednych drugim. I toć jest marność i utrapienie ducha.

Albowiem i myśmy byli niekiedy głupimi, upornymi, błądzącymi, służąc pożądliwościom i rozkoszom rozmaitym, w złości i w zazdrości mieszkając, przemierzłymi, jedni drugich nienawidzącymi,

 Jeżeli macie w swoim sercu gorzką zawiść i skłonność do podjudzania, to przynajmniej nie chlubcie się i nie kłamcie przeciwko prawdzie.

 Tam, gdzie wrzą emocje i jest podjudzanie dla własnego zysku, tam też będzie skłonność do anarchii i wszelkich nieuczciwych działań.

Albo mniemacie, iż próżno Pismo mówi: Izali ku zazdrości pożąda duch, który w nas mieszka?