Dusza nasza jako ptaszek uszła z sidła ptaszników; sidło się potargało, a myśmy uszli.

Strzeż mię od sidła, które na mię zastawili, i od sideł czyniących nieprawość.

I przebiła strzałą wątrobę jego; kwapił się jako ptak do sidła, nie wiedząc, iż je zgotowano na duszę jego.

Bo człowiek nie wie czasu swego; ale jako ryby, które bywają łowione siecią szkodliwą, i jako ptaki łapane bywają sidłem; tak ułowieni bywają synowie ludzcy we zły czas, gdy na nie nagle przypada.

I będą wyżyny Awenu wytracone, grzech Izraelski; ciernie i oset wyrośnie na ołtarzach ich; a rzekną górom: Przykryjcie nas; a pagórkom: Upadnijcie na nas.

Izali ptak wpadnie w sidło na ziemi, gdyby sidła nie było? Izali będzie podniesione sidło z ziemi, gdyby nic nie uwięzło?

 Ponieważ pragnący się wzbogacić wpadają w kłopoty i pułapki oraz liczne bezsensowne pożądliwości, które szkodzą im, prowadząc do klęski i ostatecznego zniszczenia.

Aby obaczywszy się, wywikłali się z sidła dyjabelskiego, od którego pojmani są ku czynieniu woli jego.

Ani zarazy morowej, która przechodzi w ciemności, ani powietrza morowego, które zatraca w południe.

Pomarli mężowie oni, którzy puszczali sławę złą o ziemi, srogą plaga przed Panem.

Ale Jozue, syn Nunów, i Kaleb, syn Jefunów, zostali żywi z mężów onych, którzy chodzili ku przeszpiegowaniu ziemi.

Tedy przepuścił Pan powietrze morowe na Izraela od poranku aż do czasu naznaczonego, i umarło z ludu od Dan aż do Beerseba siedmdziesiąt tysięcy mężów.

Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;

Który w niwecz obraca myśli chytrych, tak, iż ręce ich nie sprawią nic skutecznego;

We dnie taczają się jako w ciemnościach, a jako w nocy macają w południe.

Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.

Bo on zrania i zawiązuje; uderza, a ręce jego uzdrawiają.

W głodzie wybawi cię od śmierci, a na wojnie z rąk miecza.

W spustoszeniu i w głodzie śmiać się będziesz, a zwierząt ziemskich bać się nie będziesz.