(Psalm Dawidowy ku przypominaniu.)

Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.

Ukróciłeś dni młodości jego, a przyodziałeś go haóbą. Sela.

Albowiem od gniewu twego giniemy, a popędliwością twoją jesteśmy przestraszeni.

Ale któż zna srogość gniewu twego? albo kto bojąc się ciebie zna zapalczywość twoję?

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

 Prawda była taka, że nasze słabości On poniósł, dźwigał ból za nas, a nam się wydawało, że to Jego własne cierpienie, że Bóg się nim zajął.  

 Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy zboczył ze swojej drogi, a PAN wydał Go za przewrotność nas wszystkich. 

Który ani własnemu Synowi nie przepuścił, ale go za nas wszystkich wydał: jakoż by wszystkiego z nim nie darował nam?

 Pomazaniec nas wykupił z przekleństwa prawa, stając się za nas przekleństwem, jak napisano: "Przeklęty każdy wiszący na drzewie".

Albowiem przyszedł dzieó on wielki gniewu jego, i któż się ostać może?

Z więzienia i z sądu wyjęty jest; przetoż rodzaj jego któż wypowie? Albowiem wycięty jest z ziemi żyjących, a zraniony dla przestępstwa ludu mojego;

A po onych sześćdzesięciu i dwóch tygodniach zabity będzie Mesyjasz, wszakże mu to nic nie zaszkodzi; owszem, to miasto i tę świątnicę skazi lud wodza przyszłego, tak, że koniec jego będzie z powodzią, i aż do skoóczenia wojny będzie ustawiczne pustoszenie.