Boleści grobu ogarnęły mię były, zachwyciły mię sidła śmierci.

Wielbijcie Pana ze mną, a wywyższajmy imię jego społecznie.

Którzy naó spoglądają, a zbiegają się do niego, oblicza ich nie będą zawstydzone.

A wzywaj mię w dzieó utrapienia: tedy cię wyrwę, a ty mię uwielbisz.

Oby ich śmierć z prędka załapiła, tak aby żywo zstąpili do piekła! albowiem złość jest w mieszkaniu ich, i w pośrodku ich.

W wieczór i rano, i w południe modlić się, i z trzaskiem wołać będę, aż wysłucha głos mój.

(Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy.)

Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał.

Będzie mię wzywał, a wysłucham go; Ja z nim będę w utrapieniu, wyrwę go, i uwielbię go.

(Pieśó wyuczająca Dawidowa, gdy był w jaskini, modlitwa jego.)

Wylewam przed obliczem jego żądłość moję, a utrapienie moje przed oblicznością jego oznajmuję.

Panie! w ucisku szukali cię; gdyś ich karał, wylewali modlitwy swe.

Wzywam imienia twego, o Panie! z dołu bardzo głębokiego.

Przybliżając się do mnie w dzieó, któregom cię wzywał, mawiałeś: Nie bój się.

Wstaó, idź do Niniwy, tego miasta wielkiego, a każ przeciwko niemu to, coć rozkazuję.

Ale będąc w boju, gorliwiej się modlił, a był pot jego jako krople krwi ściekające na ziemię.

Który za dni ciała swego modlitwy i uniżone prośby do tego, który go mógł zachować od śmierci, z wołaniem wielkiem i ze łzami ofiarował, i wysłuchany jest dla uczciwości.