Albowiem jest postanowienie w Izraelu, prawo Boga Jakóbowego.

Dawno to wiem o świadectwach twoich, żeś je na wieki ugruntował.

Oznajmuje słowo swe Jakóbowi, ustawy swe i sądy swe Izraelowi.

Te są świadectwa, i ustawy, i sądy, które mówił Mojżesz do synów Izraelskich, gdy wyszli z Egiptu;

I będziesz je często przypominał synom twoim, i rozmawiał o nich siedząc w domu twym, i będąc w drodze, i kładąc się i wstawając.

A nauczajcie ich synów waszych, rozmawiając o nich, gdy usiędziesz w domu twym, i gdy będziesz w drodze, i gdy się układziesz, i gdy wstaniesz.

Do zakonu raczej i do świadectwa; ale jeźli nie chcą, niechże mówią według słowa tego, w którem niemasz żadnej zorzy.

Wielki z każdej miary. Albowiem to najpierwsza, iż im zwierzone były wyroki Boże.

 Skoro przyjmujemy świadectwo od ludzi, to świadectwo od Boga jest większe, gdyż jest to świadectwo samego Boga, który zaświadczył o swoim Syny.

 A takie jest to świadectwo, że Bóg dał nam życie eonowe, a to życie jest w Jego Synu.

A włożysz w tę skrzynię świadectwo, któreć dam.

I włożysz ubłagalnię na wierzch skrzyni, a do skrzyni włożysz świadectwo, któreć dam.

I postawisz tam skrzynię świadectwa, i zakryjesz ją zasłoną.

Potem wziąwszy świadectwo, włożył je do skrzyni, i przewlókł drążki u skrzyni, i włożył ubłagalnią z wierzchu na skrzynię.

Cośmy słyszeli, i poznali, i co nam ojcowie nasi opowiadali.

Nie zataimy tego przed synami ich, którzy przyszłym potomkom swoim opowiadać będą chwały Paóskie, i moc jego, i cuda jego, które uczynił.

Znam go bowiem; przetoż przykaże synom swoim, i domowi swemu po sobie, aby strzegli drogi Paóskiej, i czynili sprawiedliwość i sąd; aby przywiódł Pan na Abrahama, co mu powiedział.

Żywy, żywy, ten cię wysławiać będzie, jako ja dzisiaj, a ojciec synom oznajmi prawdę twoję.

 A wy ojcowie, nie drażnijcie swoich dzieci, ale je wychowujcie w karności i nakazach Pana.