I mówili między sobą: Postanówmy sobie wodza, a wróćmy się do Egiptu.

Tak wszyscy, którzy widzieli chwałę moję, i znaki moje, którem czynił w Egipcie, i na puszczy, a kusili mię już po dziesięć kroć, ani byli posłuszni głosowi memu,

Nie będziecie kusić Pana, Boga waszego, jakoście go kusili w Massa.

Któremu nie chcieli posłuszni być ojcowie nasi; ale go odrzucili i obrócili się sercy swemi do Egiptu.

Nie zatwardzajcież serc waszych, jako w rozdrażnieniu, w dzieó onego pokuszenia na puszczy.

Dlategom się rozgniewał na ten naród i rzekłem: Ci zawsze błądzą sercem, a oni nie poznawają dróg moich.

Lepiej bowiem byłoby dla takich osób nie poznać drogi sprawiedliwości, niż poznawszy ją, odwrócić się od przekazanego im świętego przykazania.

Ponieważ potwierdziło się na nich powiedzenie: Pies wraca do swoich wymiocin, a także: Świnia po umyciu, wraca do tarzania się w błocie.

A mówili przeciwko Bogu temi słowy: Izali może Bóg zgotować stół na tej puszczy?

Oto uderzył w skałę, a wypłynęły wody, i rzeki wezbrały; izali też będzie mógł dać chleb? Izali nagotuje mięsa ludowi swemu?

Gdy jeszcze mówił, przyszli ludzie od przełożonego zgromadzenia i donieśli: Twoja córka zmarła, dlaczego jeszcze trudzisz Nauczyciela?

Jeszu usłyszał tę wiadomość i powiedział do przełożonego zgromadzenia: Nie bój się, tylko wierz!