Przeczże się smucisz, duszo moja, a przecz trwożysz sobą we mnie? Czekaj na Boga, albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.

Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.

Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.

Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Paóskie.

Przetoż nie odrzucajcie ufności waszej, która ma wielką zapłatę.

Dlatego przepasawszy biodra waszego umysłu i jako trzeźwi całkowicie złóżcie waszą nadzieję w łasce, którą niesie wam objawienie Jeszu Pomazańca.

 Każdy, kto ma w Nim tę nadzieję, oczyszcza się, tak jak On jest czysty.

Na tobiem spoległ zaraz z żywota; tyś mię wywiódł z żywota matki mojej; w tobie chwała moja zawżdy.

I o to się modlę, aby miłość wasza im dalej tem więcej pomnażała się w znajomości i we wszelkim zmyśle,

Albowiem też to czynicie przeciwko wszystkim braciom, którzy są we wszystkiej Macedonii; ale was napominamy, bracia! iżbyście tem więcej obfitowali,

Ale rośćcie w łasce i w znajomości Pana naszego i Zbawiciela, Jeszu Chrystusa, któremu niech będzie chwała i teraz, i na czasy wieczne. Amen.