Ale ty widzisz ucisk, i krzywdę upatrujesz, abyś im odpłacił ręką twą; na ciebieć się spuścił ubogi, tyś jest pomocnikiem sierocie.

Abyś sąd uczynił sierocie i chudzinie, aby go więcej nie trapił człowiek śmiertelny na ziemi.

Czyócie sprawiedliwość ubogiemu i sierotce; utrapionego i niedostatecznego usprawiedliwiajcie.

Wyrwijcie chudzinę i nędznego, a z ręki niepobożnej wyrwijcie go.

Pan strzeże przychodniów, sierotce i wdowie pomaga; ale drogę niepobożnych podwraca.

Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;

Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;

Zaniechaj sierotek twoich, ja je żywić będę, a wdowy twoje we mnie ufać będą.

Aby sądził lud twój w sprawiedliwości, a ubogich twoich w prawości.

Będzie sądził ubogich z ludu, a wybawi synów ubogiego; ale gwałtownika pokruszy.

Który czyni sąd sierocie, i wdowie, a miłuje przychodnia, dawając mu chleb i odzienie.

Żem wybawiał ubogiego wołającego, i sierotkę, i tego, który nie miał pomocnika.

Błogosławieóstwo ginącego przychodziło na mię, a serce wdowy rozweselałem.

Książęta twoi są uporni, i towarzysze złodziei; każdy z nich miłuje dary, a jadą za nagrodą; sierocie nie czynią sprawiedliwości, a sprawa wdowy nie przychodzi przed nich.

Roztyli, lśnią się, i innych w złościach przewyższają; sprawy nie sądzą, ani sprawy sierotki; wszakże się im szczęści, chociaż sprawy ubogiego nie rozsądzili.

Mówiąc: Był niektóry sędzia w jednem mieście, który się Boga nie bał, i człowieka się nie wstydził.

Lecz on długo nie chciał. Ale potem rzekł sam w sobie: Aczci się Boga nie boję i człowieka się nie wstydzę,

Rzekł tedy Pan: Słuchajcież, co mówi niesprawiedliwy sędzia.

Bądźcież tedy naśladowcami Bożymi, jako dzieci miłe;

Z miejsca mieszkania swego spogląda na wszystkich obywateli ziemi.

A jam zbudował dom na mieszkanie tobie, o Panie! i miejsce, gdziebyś miał mieszkać na wieki.

Bo tak mówi on najdostojniejszy i najwyższy, który mieszka w wieczności, a święte jest imię jego: Ja, który mieszkam na wysokości na miejscu świętem, mieszkam i z tym, który jest skruszonego i uniżonego ducha, ożywiając ducha pokornych, ożywiając serce skruszonych.

Tak mówi Pan: Niebo jest stolicą moją, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Gdzież tedy będzie ten dom, który mi zbudujecie? albo gdzie będzie miejsce odpocznienia mego?

Ale on Najwyższy nie mieszka w kościołach ręką uczynionych, jako prorok mówi:

Niebo jest stolica moja, a ziemia podnóżek nóg moich. Cóż mi za dom zbudujecie, mówi Pan, albo które jest miejsce odpocznienia mego?