Ale sprawiedliwi weselić się i radować będą przed obliczem Bożem, i pląsać będą od radości.

Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.

Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;

Utwierdzona jest stolica twoja przed wszystkiemi czasy; tyś jest od wieczności.

Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.

Głos Paóski nad wodami; Bóg chwalebny wzbudza gromy, Pan nad wodami wielkiemi.

Głos Paóski cedry łamie; kruszy Pan cedry Libaóskie,

Głos Paóski krzesze płomieó ognisty.

Na głos Paóski z bólem rodzą łanie, i odkrywają się lasy; ale w kościele swym opowiada wszystkę chwałę swoję.

Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.

Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały.

A szum skrzydeł Cherubinów słyszany był aż do sieni zewnętrznej, jako głos Boga wszechmocnego, gdy mówi.)

Ojcze! uwielbij imię twoje. Przyszedł tedy głos z nieba: Uwielbiłem i jeszcze uwielbię.

A lud ten, który stał i słyszał, mówił: Zagrzmiało; a drudzy mówili: Anioł do niego mówił.

Potem usłyszeli głos wielki z nieba, mówiący im: Wstąpcie sam! I wstąpili na niebo w obłoku, i widzieli ich wrogowie.

I zatrąbił Anioł siódmy i stały się głosy wielkie na niebie mówiące: Królestwa świata stały się królestwami Pana naszego i Chrystusa jego, i królować będzie na wieki wieków.

Tedy otworzony jest kościół Boży na niebie i widziana jest skrzynia przymierza jego w kościele jego; i stały się błyskawice i głosy, i grzmienia, i trzęsienia ziemi i grad wielki.