Albowiem Paóskie jest królestwo, a on panuje nad narodami.

Albowiem w nim żyjemy i ruszamy się, i jesteśmy, jako i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Żeśmy i my rodziną jego.

Albowiemeście umarli i żywot wasz skryty jest z Chrystusem w Bogu.

Ale gdy się Chrystus, on żywot nasz, pokaże, tedy i wy z nim okażecie się w chwale.

Od Pana bywają sprawowane drogi człowieka dobrego, a droga jego, podoba mu się.

Gdy padnie, nie stłucze się: albowiem Pan trzyma go za rękę jego.

Tylko na Boga spolega dusza moja, od niegoć jest zbawienie moje.

Ty przecież na Bogu spolegaj, duszo moja! bo od niego jest oczekiwanie moje.

Jużem był rzekł: Zachwiała się noga moja; ale miłosierdzie twoje, o Panie! zatrzymało mię.

Bo na wieki nie będzie poruszony; w pamięci wiecznej będzie sprawiedliwy.

Nie dopuści, aby się zachwiać miała noga twoja; nie drzemieć stróż twój.

Albowiem nie zostanie laska niezbożników nad losem sprawiedliwych, by snać nie ściągnęli sprawiedliwi rąk swych ku nieprawości.

Nóg świętych swoich ochrania, a niepobożni w ciemnościach zamilkną; bo nie w sile swojej będzie się mąż zmacniał.