Albowiem nie pragniesz ofiar, choćbym ci je dał, ani całopalenia przyjmiesz.

Ofiary Bogu przyjemne duch skruszony; sercem skruszonem i strapionem nie pogardzisz, o Boże!

Wnijdźcież w bramy jego z wysławianiem, a do sieni jego z chwałami; wysławiajcież go, dobrorzeczcież imieniowi jego;

Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, a wszedłszy w nie będę wysławiał Pana.

Bógci Panem, onci nas oświecił; przywiążcie baranki powrozami ku ofierze aż do rogów ołtarza.

Tedy na miejsce, które obierze sobie Pan, Bóg wasz, aby tam mieszkało imię jego, tam znosić będziecie wszystko, co ja wam rozkazuję, całopalenia wasze, i ofiary wasze, dziesięciny wasze, i ofiary rąk waszych, i wszystko, co przedniego jest w ślubiech waszych, które ślubować będziecie Panu;

I weselić się będziecie przed Panem, Bogiem waszym, wy, i synowie wasi, i córki wasze, i słudzy wasi, i służebnice wasze, i Lewita, który jest w bramach waszych, ponieważ nie ma działu, ani dziedzictwa z wami.

 Przez Niego więc składamy ofiarę uwielbienia Bogu, to jest owoc warg wyznających imię Jego. 

Albowiem nie wzgardził, ani się odwrócił od utrapienia ubogiego, ani skrył od niego oblicza swego; owszem, gdy do niego wołał, wysłuchał go.

 W Tobie Boże pokładam swoją wiarę, nie będę się bał. Co może mi zrobić człowiek?

Śluby moje oddam Panu, a to zaraz przed wszystkim ludem jego.

Tobie ofiarować będę ofiarę chwały, i imienia Paóskiego wzywać będę.

W przysionkach domu Paóskiego, w pośrodku ciebie, Jeruzalemie! Halleluja.

Lepiej jest nie ślubować, niżeli poślubiwszy co, nie oddać.

Kto wie, jeźli się nie obróci Bóg, a nie użali się tego, nie odwrócili się, mówię, od popędliwości gniewu swego, abyśmy nie zginęli.