Aleś ty Święty, mieszkający w chwałach Izraelskich.

W tobie nadzieję mieli ojcowie nasi; nadzieję mieli, a wybawiłeś ich.

(Psalm Dawidowy, gdy sobie odmienił postawę przed Abimelechem, od którego będąc wygnany, odszedł.)

Będę błogosławił Pana na każdy czas; zawżdy będzie chwała jego w ustach moich.

(Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśó.)

Albowiem Pan najwyższy, straszny, jest królem wielkim nad wszystką ziemią.

Oto, choćby mię i zabił, przecię w nim będę ufał; wszakże dróg moich przed obliczem jego będę bronił.

 Zawsze ufajcie Panu! Z powodu JA; Pan jest skałą eonu. 

Kto jest między wami bojący się Pana, posłuchaj głosu sługi jego; kto jest, co chodzi w ciemnościach a nie ma światłości? ufaj w imieniu Paóskiem, a spolegaj na Bogu swoim.

 A teraz, dzieci, trwajcie w Nim, abyśmy, gdy się ponownie ukaże, mieli śmiałość i przy Jego przyjściu nie zostali przez Niego zawstydzeni.

Łzy moje są mi miasto chleba we dnie i w nocy, gdy mi mówią co dzieó: Kędyż jest Bóg twój?

(Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.)

Głosem moim do Pana wołam; głosem moim Panu się modlę.

Ale odpowiedziała Anna i rzekła: Nie tak, panie mój, niewiasta utrapionego ducha jestem, anim wina ani napoju mocnego nie piła, alem wylała duszę moję przed obliczem Paóskiem.

Panie! w ucisku szukali cię; gdyś ich karał, wylewali modlitwy swe.

Wstaó, wołaj w nocy na początku straży, wylewaj serce twoje przed obliczem Paóskiem jako wodę; podnoś do niego ręce swoje za duszę dziatek swych, które omdlewają od głodu na rogu wszystkich ulic, a rzecz: Wejrzyj Panie! a obacz, komuś tak kiedy u czynił?

 O nic się nie zamartwiajcie, ale w każdej modlitwie i błaganiu z podziękowaniem wyjawcie Bogu wasze prośby.

Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja!

 Uspokójcie i nauczcie się, że Ja jestem Bogiem. Będę wywyższony między narodami, będę wywyższony na całej ziemi.

Kto się boi Pana, ma ufanie mocne; a synowie jego ucieczkę mieć będą.

Abyśmy przez dwie rzeczy nieodmienne (w których niemożebne, aby Bóg kłamał), warowną pociechę mieli, my, którzyśmy się uciekli ku otrzymaniu wystawionej nadziei,