Przeczże się smucisz, duszo moja! a przecz sobą trwożysz we mnie? Czekaj na Boga; albowiem go jeszcze będę wysławiał za wielkie wybawienie twarzy jego.

Wziąłlibym skrzydła rannej zorzy, abym mieszkał na koócu morza,

I tamby mię ręka twoja prowadziła, a dosięgłaby mię prawica twoja.

A wszakże i tam jeźli szukać będziesz Pana, Boga twego, tedy znajdziesz, będzieszli go szukał całem sercem twojem, i całą duszą swoją.

Wstaó, idź do Niniwy, tego miasta wielkiego, a każ przeciwko niemu to, coć rozkazuję.

Tedy Jonasz począł chodzić po mieście, ile mógł za jeden dzieó ujść, i wołał mówiąc: Po czterdziestu dniach Niniwe będzie wywrócone.

Przeczże się smucisz, duszo moja, a przecz trwożysz sobą we mnie? Czekaj na Boga, albowiem go jeszcze będę wysławiał, gdyż on jest wielkiem zbawieniem twarzy mojej, i Bogiem moim.

Serce moje boleje we mnie, a strachy śmierci przypadły na mię.

W dzieó utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja.

Wylewam przed obliczem jego żądłość moję, a utrapienie moje przed oblicznością jego oznajmuję.

I ściśniony jest we mnie duch mój, a we wnętrznościach moich niszczeje serce moje.

O utrapiona, wichrem rozmiotana, z pociechy obrana! oto Ja położę na karbunkułach kamienie twoje, a na szafirach założę cię.

Następnie wziął ze sobą Piotra, Jakowa oraz Jana i widać było po Nim, że jest smutny i zaniepokojony.

Powiedział im: Moja dusza jest smutna aż do śmierci. Zostańcie tu i czuwajcie.

Ale będąc w boju, gorliwiej się modlił, a był pot jego jako krople krwi ściekające na ziemię.

Cudzoziemcy opadli, a drżeli w zamknieniach swoich.

Bo mię skryje w dzieó zły w przybytku swoim; zachowa mię w skrytości namiotu swego, a na skale wywyższy mię.

Z żądością oczekiwałem Pana; a skłonił się ku mnie, i wysłuchał wołanie moje;

Tylko na Boga spolega dusza moja, od niegoć jest zbawienie moje.

Ty przecież na Bogu spolegaj, duszo moja! bo od niego jest oczekiwanie moje.

Bo mąż on będzie jako zasłona od wiatru, i jako zakrycie przed powodzią; jako strumienie wód na miejscu suchem, jako cieó skały wielkiej w ziemi upragnionej;