Posłał też Absalom po Achitofela Giloniczyka, radcę Dawidowego, aby przyszedł z miasta swego Gilo, gdy miał sprawować ofiary. I stało się sprzysiężenie wielkie, a lud się schodził, i przybywało go Absalomowi.

A rada Achitofelowa, którą dawał, była na on czas w takiej wadze, jakoby się kto radził Boga. Takować była wszelka rada Achitofelowa, jako u Dawida, tak u Absaloma.

Każdy też bliźniego swego oszukuje, a prawdy nie mówi; naucza języka swego mówić kłamstwo, źle czyniąc ustawają

 Nie gwarantuj za bliźniego, nie ufaj przyjacielowi. Nawet tej, z którą sypiasz, nie wyjawiaj niczego.

A przetoż Piłat usłyszawszy te słowa, wywiódł Jeszu na dwór i siadł na stolicy, na miejscu, które zowią Litostrotos, a po żydowsku Gabbata.

Gdy On jeszcze mówi, oto przyszedł Juda, jeden z dwunastu, a wraz z nim spory tłum z mieczami i kijami, od naczelnych kapłanów i od starszych ludu.

Od razu podszedł do Jeszu i powiedział: Witaj, Wielebny [Rabbi]! I pocałował Go.

Ten, który Go wydawał, umówił się z nimi na sygnał, ustalając, że: Którego pocałuję, to Tego schwytajcie i ostrożnie odprowadźcie.

Gdy przyszedł, natychmiast podszedł do Niego, mówiąc: Wielebny. I pocałował Go.

Ale oto ręka tego, co mię wydaje, ze mną jest za stołem.

A gdy on jeszcze mówił, oto zgraja i ten, którego zwano Judaszem, jeden ze dwunastu, szedł przed nimi, i przybliżył się do Jeszu, aby go pocałował.

A Jeszu mu rzekł: Judaszu! pocałowaniem wydajesz Syna człowieczego?