Strzeż mię, o Boże! bo w tobie ufam. Rzecz, duszo moja! Panu: Tyś Pan mój, a dobroć moja nic ci nie pomoże,

Albowiem nasłucham się uszczypków od wielu; strachu dość zewsząd, gdy się naradzają wespół przeciwko mnie, chytrze przemyśliwając, aby odjęli duszę moję.

Według rady swej prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię.

Choć ciało moje, i serce moje ustanie, jednak Bóg jest skałą serca mego, i działem moim na wieki.

Przywodząc to sobie do serca swego, mam nadzieję.

Wzmacnia moją duszę. Prowadzi prawidłowymi szlakami z uwagi na swoje imię.

Choćbym też chodził w dolinie cienia śmierci, nie będę się bał złego, albowiemeś ty ze mną; laska twoja, i kij twój, te mię cieszą.

Poprowadzi cichych w sądzie, a nauczy pokornych drogi swojej.

Według rady swej prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię.

Prowadzę ścieszką sprawiedliwości, pośrodkiem ścieżek sądu,

Bo cię Pan ustawicznie poprowadzi, i nasyci pod największą suszą duszę twoję, a kości twoje utuczy, i będziesz jako ogród wilgotny, a jako zdrój wód, którego wody nie ustawają.

Lecz gdy przyjdzie on Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę; bo nie sam od siebie mówić będzie, ale cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i przyszłe rzeczy wam opowie.