Halleluja. Błogosławiony mąż, który się Pana boi, a w przykazaniach jego ma wielkie kochanie.

W ustawach twoich kocham się, i nie zapominam słów twoich.

Świadectwa twoje zaiste są mojem kochaniem, i radcami mymi.

Bom się rozkochał w przykazaniach twoich, którem umiłował.

By był zakon twój nie był kochaniem mojem, dawnobym był zginął w utrapieniu mojem.

Od przykazania ust jego nie odchylałem się; owszem, postanowiłem u siebie zachować słowa ust jego.

Gdy się znalazły mowy twoje, zjadłem ich, a było mi słowo twoje weselem i radością serca mego, ponieważ się nazywam od imienia twego, Panie, Boże zastępów!

Rzekł im Jeszu: Mójci jest pokarm, abym czynił wolę tego, który mię posłał, a dokonał sprawy jego.

Albowiem kocham się w zakonie Bożym według wewnętrznego człowieka.

Albowiem, które on przejrzał, te też przenaznaczył, aby byli przypodobani obrazowi Syna jego, żeby on był pierworodnym między wieloma braćmi,

Usta sprawiedliwego mówią mądrość, a język jego sąd opowiada.

Zakon Boga jego jest w sercu jego; przetoż nie zachwieją się nogi jego.

Synu mój! nie zapominaj zakonu mego, a przykazaó moich niech strzeże serce twoje.

Ale to jest przymierze, które postanowię z domem Izraelskim po tych dniach, mówi Pan: Dam zakon mój do wnętrzności ich, a na sercu ich napiszę go, i będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim.

Gdyż to jawna jest, żeście listem Chrystusowym przez usługę naszę zgotowanym, napisanym nie inkaustem, ale Duchem Boga żywego, nie na tablicach kamiennych, ale na tablicach serc mięsnych.