Panie! dla imienia twego odpuść nieprawość moję, bo wielka jest.

Obacz udręczenie moje, i pracę moję, a odpuść wszystkie grzechy moje.

Oto w nieprawości poczęty jestem, a w grzechu poczęła mię matka moja.

Oczyść mię, isopem, a oczyszczon będę; omyj mię, a nad śnieg wybielony będę.

Ty wysłuchiwasz modlitwy; przetoż do ciebie przychodzi wszelkie ciało.

Onci sam odkupi Izraela od wszystkich nieprawości jego.

Nawróci się, a zmiłuje się nad nami; zatłumi nieprawości nasze i wrzuci w głębokość morską wszystkie grzechy nasze.

 Urodzi syna, a ty dasz Mu na imię Jeszu; ponieważ on zbawi lud swój od ich uchybień.

Który dał samego siebie za nas, aby nas wykupił od wszelkiej nieprawości i oczyścił sobie samemu lud własny, gorliwie naśladujący dobrych uczynków.

Owszem, rozdzierają na mię gębę swą, mówiąc: Ehej! ehej! widzić to oko nasze.

Sprzedałeś lud twój za nic, a nie podniosłeś ceny ich.

Będę wołał do Boga najwyższego, do Boga, który wykonywa sprawę moję.

Staliśmy się pohaóbieniem u sąsiadów naszych; śmiechowiskiem i igrzyskiem u tych, którzy są około nas.

Oddal odemnie pohaóbienie moje, którego się boję; bo sądy twoje dobre.

I tak mówił Semej, złorzecząc mu: Wynijdź, wynijdź mężu krwi, i mężu niezbożny.

Obrócił na cię Pan wszystkę krew domu Saulowego, na któregoś miejscu królował, a podał Pan królestwo w ręce Absaloma, syna twego; a otoś ty we złem twojem, boś jest mężem krwi.

Kapłani, słudzy Paóscy, między przysionkiem a ołtarzem niech płaczą i mówią: Przepuść, Panie! ludowi twemu, a nie daj dziedzictwa swego na pohaóbienie, aby nad nimi poganie panować mieli. Przeczżeby mówiono między narodami: Gdzież jest Bóg ich?

I ozwie się Pan, a rzecze do ludu swego: Oto Ja poślę wam zboże, i moszcz, i oliwę, a będziecie niemi nasyceni, i nie podam was więcej na pohaóbienie między pogan.

Który się chlubisz zakonem, przez przestępstwo zakonu Boga lżysz?

Albowiem imię Boże dla was bluźnione bywa między pogany, jako napisano.