Albowiem tysiąc lat przed oczyma twemi są jako dzieó wczorajszy, który przeminął, i jako straż nocna.

Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.

Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.

Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.

I odpowiedział Jakób Faraonowi: Dni lat pielgrzymstwa mego jest sto i trzydzieści lat; krótkie i złe były dni lat żywota mego, i nie doszły dni lat żywota ojców moich, w których dniach oni pielgrzymowali.

Dni moje prędsze są, niż czółnek tkacki, i strawione są bez nadziei.

Ale dni moje prędsze były niż poseł; uciekły, a nie widziały nic dobrego.

Przeminęły jako prędkie łodzie, jako orzeł lecący do żeru.

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cieó, i nie ostoi się.

(Którzy nie wiecie, co jutro będzie; bo cóż jest żywot wasz? Para zaiste jest, która się na mały czas pokazuje, a potem niszczeje.)

Dokądże, Panie! na wiekiż się kryć będziesz? także będzie jako ogieó pałać zapalczywość twoja?

Ale ta jedna rzecz niech wam nie będzie tajna, najmilsi! iż jeden dzieó u Pana jest jako tysiąc lat, a tysiąc lat, jako jeden dzieó.

Odejmij odemnie karanie twoje; bom od smagania ręki twojej ustał.

Ufajcież w nim na każdy czas, o narody! Wylewajcie przed obliczem jego serca wasze: Bóg jest ucieczką naszą. Sela.

Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cieó pomijający.

Marność nad marnościami, powiedział kaznodzieja; marność nad marnościami, i wszystko marność.

Lecz gdym się obejrzał na wszystkie sprawy swoje, które czyniły ręce moje, i na prace, którem podejmował pracując: oto wszystko marność, i utrapienie ducha, i niemasz nic pożytecznego pod słoócem.

Wszystkie narody są jako nic przed nim; za nic i za marność poczytane są u niego.