Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię.

Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohaóbienie.

Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

 Ja wam natomiast mówię: Miłujcie nieprzyjaciół waszych i módlcie się za tych, którzy was prześladują,

Dobrorzeczcie tym, którzy was prześladują; dobrorzeczcie, a nie przeklinajcie.

 Radujcie się z radosnymi, a płaczcie z płaczącymi.

A gdy usłyszał Achab te słowa, rozdarł odzienie swoje, a włożywszy wór na ciało swoje, pościł i leżał w worze, a chodził po maluczku.

Widziałżeś, jako się upokorzył Achab przed twarzą moją? Ponieważ się tedy upokorzył przed twarzą moją, nie przywiodę tego złego za dni jego; ale za dni syna jego przywiodę to złe na dom jego.

Przeczże pościmy, gdyż na to nie patrzysz? trapimy duszę naszę, a nie widzisz? Oto w dzieó postu waszego przewodzicie wolę swoję, a wszystkie prace swoje wyciągacie.

Izali to jest takowy post, jakim obrał, a dzieó, w któryby trapił człowiek duszę swoję? żeby zwiesił jako sitowie głowę swoję, a wór i popiół sobie podścielał? Toż to nazwiesz postem, i dniem przyjemnym Panu?

Wówczas podeszli do Niego uczniowie Jana i zapytali: Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, a Twoi uczniowie nie poszczą?

Jeszu im odpowiedział: Czy goście weselni mają się smucić, gdy jest z nimi pan młody? Przyjdą jednak dni, gdy pan młody zostanie im zabrany — i wtedy będą pościć.

I jeśli mieszkańcy tego domu rzeczywiście będą godni, niech wasz pokój przejdzie na nich, gdyby jednak nie byli godni, niech wasz pokój wróci do was.

A jeźliby tam był który syn pokoju, odpocznie nad nim pokój wasz; a jeźliż nie, wróci się do was.