Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.

Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają.

Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają.

Działa siłą swojego ramienia. Rozproszył tych, którzy szczycą się planami swojego serca,

Głodnych nasycił dobrami, a bogatych odprawił z niczym.

 Lepszy jest dzień w Twojej zagrodzie, niż gdzie indziej tysiąc dni. Wolę stać w progu domu Boga mojego, niż mieszkać w domach zła.

Za wszystkim tym narody się uganiają, a Ojciec wasz niebiański wie, że jest wam to potrzebne.