Pan jest w kościele świętem swoim, stolica Paóska jest na niebie; oczy jego upatrują, powieki jego doświadczają synów ludzkich.

Pan z niebios spojrzał na synów ludzkich, aby obaczył, byłliby kto rozumny i szukający Boga.

To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,

Tedy wejrzał Bóg na ziemię, a oto popsowana była (albowiem zepsowało było wszelkie ciało drogę swoję na ziemi).

Którzy uczyli w Judzie, mając z sobą księgi zakonu Paóskiego, i obchodzili wszystkie miasta Judzkie, i nauczali lud.

Bo on na koóczyny ziemi patrzy, a wszystko, co jest pod niebem, widzi.

Na każdem miejscu oczy Paóskie upatrują złe i dobre.

Ażby wejrzał i obaczył Pan z nieba.

Głupi rzekł w sercu swem: Niemasz Boga. Popsowali się, i obrzydliwą czynią nieprawość; niemasz, ktoby czynił dobrze.

Izalim Ja tylko Bogiem z bliska? mówi Pan, a nie jestem Bogiem i z daleka?

 Czy może się człowiek ukryć w zakamarkach, tak bym go nie widział? - wyrocznia Pana [JHWH]. Czy nie wypełniam nieba i ziemi?

A nie masz żadnego stworzenia, które by nie było jawne przed obliczem jego; owszem wszystkie rzeczy obnażone są i odkryte oczom tego, o którym mówimy.