Będę błogosławił Pana na każdy czas; zawżdy będzie chwała jego w ustach moich.

Wielbijcie Pana ze mną, a wywyższajmy imię jego społecznie.

I wyciągnął miecz z dołu szumiącego i z błota lgnącego, a postawił na skale nogi moje, i utwierdził kroki moje;

Serce czyste stwórz we mnie, o Boże! a ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.

Nie odrzucaj mię od oblicza twego, a Ducha swego świętego nie odbieraj odemnie.

Który nas cieszy w każdym ucisku naszym, abyśmy i my cieszyć mogli i tych, którzy są w jakimkolwiek ucisku, tąż pociechą, którą my sami pocieszeni bywamy od Boga.

Alem dlatego miłosierdzia dostąpił, aby na mnie pierwszym okazał Jeszu Chrystus wszelką cierpliwość na przykład tym, którzy weó uwierzyć mają ku żywotowi wiecznemu.

Synowie ludzcy, i dokądże chwałę moję lżyć będziecie, miłując próżności, a szukając kłamstwa? Sela.

 Teraz się cieszę, nie dlatego, że byliście smutni, ale że smutek ten wyszedł wam na dobre. Zasmuciliście się na sposób Boży, dzięki czemu nie doznaliście straty przez nas.   

Albowiem smutek, który jest według Boga, pokutę sprawuje ku zbawieniu, której nikt nie żałuje; ale smutek według świata sprawuje śmierć.

Ćwicząca nas, abyśmy odrzekłszy się niepobożności i świeckich pożądliwości, trzeźwie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie,

Tedy mię wzywać będą, a nie nie wysłucham; szukać mię będą z poranku, a nie znajdą mię.

Tak mówi Pan: Czasu przyjemnego wysłucham cię, a w dzieó zbawienia poratuję cię; nadto strzedz cię będę, i dam cię za przymierze ludowi, abyś utwierdził ziemię, a podał w osiadłość dziedzictwa spustoszałe;

Szukajcie Pana, póki może być znaleziony; wzywajcie go, póki blisko jest.

O gdybyś poznało i ty, a zwłaszcza w ten to dzieó twój, co jest ku pokojowi twemu! lecz to teraz zakryte od oczów twoich.

I zrównają cię z ziemią, i dzieci twoje w tobie, a nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu, dlatego żeś nie poznało czasu nawiedzenia twego.

Szukać mię będziecie, ale nie znajdziecie; a gdzie ja będę, wy przyjść nie możecie.

 Mówi bowiem: w czasie dogodnym wysłuchałem cię i w dniu zbawienia pomogłem tobie. oto teraz jest czas odpowiedni i dzień zbawienia. 

Boże mój! dusza moja tęskni sobie we mnie; przetoż na cię wspominam w ziemi Jordaóskiej i Hermoóskiej, na górze Mizar.

(Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy.)

Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej.

Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój.

Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;

Tedyćby nas były wody zabrały a strumieó porwałby był duszę naszę;

Tedyćby były porwały duszę naszę one wody gwałtowne.

Był tedy potop przez czterdzieści dni na ziemi, i wezbrały wody i podniosły korab, i był podniesiony od ziemi.

Tedy się wody wzmogły nader bardzo nad ziemią, i okryły się wszystkie góry wysokie, które były pod wszystkiem niebem.

Zaginęło tedy wszelkie ciało ruchające się na ziemi, i z ptaków, i z bydła, i z zwierząt, i wszelkiej gadziny płazającej się po ziemi, i wszyscy ludzie.

Gdy pójdziesz przez wody, będę z tobą, a jeźli przez rzeki, nie zaleją cię; pójdzieszli przez ogieó, nie spalisz się, a płomieó nie imie się ciebie.

Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale.

Każdy, kto słucha moich nauk, ale nie stosuje ich w swoim życiu, jest jak upośledzony umysłowo człowiek, który dom swój zbudował na piasku.

I wypuścił wąż z gęby swojej za niewiastą wodę jako rzekę, chcąc sprawić, aby ją rzeka porwała.

Ale ziemia ratowała niewiastę; i otworzyła ziemia usta swoje, i wypiła rzekę, którą był wypuścił smok z gęby swojej.