Spracowałem się od wzdychania mego; opływa na każdą noc pościel moja, a łoże moje mokre jest od łez.

Dalekoś oddalił znajomych moich odemnie, którymeś mię bardzo obrzydził, a takiem zawarty, że mi nie lza wynijść.

Zaćmione jest dla żałości oko moje, a wszystkie myśli moje są jako cieó.

A wżdzy jeszcze aż do ustania oczów swych wyglądamy próżnego ratunku swego; oglądając się na naród, który wybawić nie może.

Dlategoż mdłe jest serce nasze, dlatego zaćmione są oczy nasze;

(Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot i Seminit psalm Dawidowy.)

Panie! w popędliwości twojej nie nacieraj na mię, a w gniewie twoim nie karz mię.

Otworzyły na mię gębę swą jako lew szarpający i ryczący.

Rozpłynąłem się jako woda, a rozstąpiły się wszystkie kości moje; stało się serce moje jako wosk, zstopniało w pośród wnętrzności moich.

(Psalm Dawidowy ku przypominaniu.)

Albowiem strzały twoje utknęły we mnie, a ręka twoja dolega mię.

Bo nieprawości moje przycisnęły głowę moję; jako brzemię ciężkie obciążyły mię.

Skurczyłem się, i skrzywiłem się bardzo, na każdy dzieó w żałobie chodzę.

Zemdlałem, i startym jest bardzo, ryczę dla trwogi serca mego.

Przeczże oblicze twoje ukrywasz, a zapominasz utrapienia naszego i ucisku naszego?

Ponieważ mię cały dzieó biją, a karanie cierpię na każdy poranek.

Choć ciało moje, i serce moje ustanie, jednak Bóg jest skałą serca mego, i działem moim na wieki.

Niech przyjdzie przed oblicze twoje modlitwa moja; nakłoó ucha twego do wołania mego.

Poczytano mię między tych, którzy zstępują do dołu; byłem jako człowiek bez wszelakiej mocy.

Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzieó ucisku mego nakłoó ku mnie ucha twego; w dzieó którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.

Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem,

Każe go też boleścią na łożu jego, a we wszystkich kościach jego ciężką niemocą.

Zniszczeje znacznie ciało jego, i wysadzą się kości jego, których nie widać było;