Śpiewajcież Panu święci jego, a wysłuchajcie pamiątkę świętobliwości jego.

A niechaj się rozweselą wszyscy, co ufają w tobie; na wieki niech wykrzykują, gdyż ich ty szczycić będziesz, i rozradują się w tobie, którzy miłują imię twoje.

Çwiczy ręce moje do boju, tak, iż kruszę łuk miedziany ramionami swemi.

Dałeś mi też tarcz zbawienia twego, a prawica twoja podpierała mię, i dobrotliwość twoja uwielmożyła mię.

Tyś ręką swą wypędził pogan, a onycheś wszczepił; wytraciłeś narody, a onycheś rozkrzewił.

W imieniu twojem weselić się będą każdego dnia, a w sprwiedliwości twojej wywyższać się będą.

Żywotem i miłosierdziem darowałeś mię, a opatrzność twoja strzegła ducha mego.

Z żądością oczekiwałem Pana; a skłonił się ku mnie, i wysłuchał wołanie moje;

A tak o Panie! tyś sam Bóg, a mówiłeś to dobre o słudze swym.

Teraz tedy począłeś błogosławić domowi sługi twego, aby trwał na wieki przed tobą; boś ty Panie! jemu błogosławił, a będzie ubłogosławiony na wieki.

Panie! przeczże stoisz z daleka? przeczże się ukrywasz czasu ucisku?

(Przedniejszemu śpiewakowi pieśó Dawidowa.)

Dokądże Panie? Zapomniszże mię na wieki? dokądże ukrywać będziesz oblicza twego przedemną?

Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,

Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.

Pośpiesz się, a wysłuchaj mię, Panie! ustaje duch mój; nie ukrywajże oblicza twego przedemną; bomci podobny zstępującym do grobu.

Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

Chodzę szczerniawszy, ale nie od słoóca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

Oto czasu pokoju przyszła na mię była gorzkość najgorzciejsza; ale się tobie podobało wyrwać duszę moję z przepaści skażenia, przeto, żeś zarzucił w tył swój wszystkie grzechy moje.