Nie będzie się na wieki wadził, a gniewu wiecznie chował.

Ale miłosierdzie Paóskie od wieków aż na wieki nad tymi, którzy się go boją, a sprawiedliwość jego nad synami synów,

Idź, ludu mój! wnijdź do komór swoich, a zamknij drzwi twoje za sobą; skryj się na maluczką chwilkę, dokąd nie przeminie rozgniewanie.

Na małą chwilkę opuściłem cię; ale zaś w litościach wielkich zgromadzę cię.

W maluczkim gniewie skryłem maluczko twarz swoję przed tobą; ale w miłosierdziu wiecznem zlituję się nad tobą, mówi Pan, odkupiciel twój.

Bo tak mówi on najdostojniejszy i najwyższy, który mieszka w wieczności, a święte jest imię jego: Ja, który mieszkam na wysokości na miejscu świętem, mieszkam i z tym, który jest skruszonego i uniżonego ducha, ożywiając ducha pokornych, ożywiając serce skruszonych.

Nie będę się zaiste na wieki wadził, ani się wiecznie gniewał; boćby duch przed obliczem mojem zemdlał, i dusze, którem Ja uczynił.

 Tym bardziej, że cierpienie nasze jest chwilowe i niewielkie, a przyczynia się do wzrostu i tak już ogromnej chwały eonowej. 

Oznajmisz mi drogę żywota; obfitość wesela jest przed obliczem twojem, rozkoszy po prawicy twojej aż na wieki.

Sprawiedliwość twoja, jako góry najwyższe; sądy twoje, jako przepaść wielka; ludzie i zwierzęta zachowuje, Panie!

Będą upojeni hojnością domu twego, a strumieniem rozkoszy twoich napoisz ich.

Abym cię oglądał w świątnicy twojej, i widział moc twoję i chwałę twoję.

I ukazał mi rzekę czystą wody żywota, jasną jako kryształ, wychodzącą z stolicy Bożej i Barankowej.

A Duch i oblubienica mówią: Przyjdź! A kto słyszy, niech rzecze: Przyjdź! A kto pragnie, niech przyjdzie; a kto chce, niech bierze wodę żywota darmo.

Albowiem w śmierci niemasz pamiątki o tobie, a w grobie któż cie wyznawać będzie?

Zaćmiło się dla gniewu oko moje, a zstarzała się twarz moja dla wszystkich nieprzyjaciół moich.

 Odrzuć ich od siebie za krzywdy, które wyrządzają ty Boże, który powalasz narody w swoim oburzeniu.

 Wycofają się moi nieprzyjaciele, gdy będę Cię wzywał, bo mam pewność, że Ty jesteś moim Bogiem.

Którzy siali ze łzami, żąć będą z wykrzykaniem;

Tam i sam chodząc z płaczem rozsiewa lud drogie nasienie; ale zaś przyszedłszy z radością znosić będzie snopy swoje.

I rzekł: Proszę, o Panie! wspomnij teraz, żem chodził przed tobą w prawdzie i w sercu uprzejmem, czyniąc to, co dobrego jest w oczach twoich. I płakał Ezechyjasz płaczem wielkim.

Idź, a powiedz Ezechyjaszowi: Tak mówi Pan, Bóg Dawida, ojca twego: Wysłuchałem modlitwę twoję, widziałem łzy twoje; oto Ja przyczynię do dni twoich piętnaście lat;

 Błogosławieni, przygnębieni, gdyż oni będą pocieszeni.

Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Że wy będziecie płakać i narzekać, a świat się będzie weselił; wy smutni będziecie, ale smutek wasz obróci się wam w wesele.

I wy teraz smutek macie; ale zasię ujrzę was, a będzie się radowało serce wasze, a radości waszej nikt nie odejmie od was.

 Teraz się cieszę, nie dlatego, że byliście smutni, ale że smutek ten wyszedł wam na dobre. Zasmuciliście się na sposób Boży, dzięki czemu nie doznaliście straty przez nas.   

Albowiem smutek, który jest według Boga, pokutę sprawuje ku zbawieniu, której nikt nie żałuje; ale smutek według świata sprawuje śmierć.

Strumienie rzeki jego rozweselają miasto Boże, najświętsze z przybytków najwyższego.

Niech oni ciekają, chcąc się najeść, wszakże głodni będąc ukłaść się muszą.

Spraw, abym rano słyszał miłosierdzie twoje, bo w tobie ufam; oznajmij mi drogę, którąbym miał chodzić; bo do ciebie podnoszę duszę moję.

A kiedy Jakow został sam, walczył z pewnym mężczyzną aż do poranka. 

Króla uweselają złością swoją a książąt kłamstwy swemi.