Ale ty, Panie! jesteś tarczą moją, chwałą moją, i wywyższającym głowę moję.

Przyjmij, Panie! w uszy swe słowa moje, i wyrozumij doległości moje.

Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.

(Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy.)

(Pieśó wyuczająca Dawidowa, gdy był w jaskini, modlitwa jego.)

Rozmiłuję się ciebie, Panie, mocy moja!

Wszakże we dnie udzieli mi Pan miłosierdzia swego, a w nocy piosnka jego będzie ze mną, i modlitwa do Boga żywota mego.

 Zawsze ufajcie Panu! Z powodu JA; Pan jest skałą eonu. 

Widzisz to, Panie! nie milczże Panie! nie oddalaj się odemnie.

(Pieśó i psalm Asafowy.)

I wołałem do ciebie, Panie! a Panum się modlił, mówiąc:

Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód;

Bo nasycona jest utrapieniem dusza moja, a żywot mój przybliżył się aż do grobu.

Policzony jestem między umarłymi; jestem jako pobici, leżący w grobie, na których więcej nie pamiętasz, którzy są od ręki twojej wytraceni.

Pośpiesz się, a wysłuchaj mię, Panie! ustaje duch mój; nie ukrywajże oblicza twego przedemną; bomci podobny zstępującym do grobu.

Lecz Bóg wybawił duszę moję, aby nie zstąpiła do dołu, a żywot mój aby oglądał światłość.

 Pochłoniemy ich żywcem i w całości, jak szeol powalimy do grobu. 

Albowiem nie grób wysławia cię, ani śmierć chwali cię, ani ci, którzy w dół wstępują, oczekują prawdy twojej.

I wrzucił go w przepaść i zamknął go, i zapieczętował z wierzchu nad nim, aby nie zwodził więcej narodów, ażeby się wypełniło tysiąc lat; a potem musi być rozwiązany na mały czas.