A tak wszyscy, którzy oczekują ciebie, nie będą zawstydzeni; zawstydzeni będą bez przyczyny nieprawość czyniący.

Niewinność i szczerość niech mię strzegą; bom na cię oczekiwał.

Miłujcież Pana wszyscy święci jego; boć Pan wiernych strzeże, oddaje sowicie hardzie postępującemu.

Dusza nasza oczekuje Pana; on ratunek nasz i tarcza nasza.

(Przedniejszemu śpiewakowi Jedytunowi psalm Dawidowy.)

Przecież jednak radzą, jakoby go zepchnąć z dostojeóstwa jego; kochają się w kłamstwie, usty swemi dobrorzeczą, ale w sercu swem złorzeczą. Sela.

Oczekuję na Pana; oczekuje dusza moja, i jeszcze oczekuje na słowo jego.

Zbawienia twego oczekiwam, Panie!

Tedy będę oczekiwał Pana, który skrył oblicze swoje od domu Jakóbowego, i poczekam go.

 Będzie się mówić w tym dniu: To jest nasz Bóg, w którym pokładaliśmy nadzieję na wybawienie. To jest nasz Pan, na którego czekaliśmy, by móc się cieszyć i radować z Jego zbawienia.

Na drodze sądów twoich, Panie! oczekujemy cię; żądność duszy naszej jest do imienia twego, i do wspominania na cię.

A dlategoć Pan czekać będzie, aby się zmiłował nad wami, i dlatego się wywyższy, aby się zlitował nad wami; albowiem Pan jest Bogie sądu; błogosławieni wszyscy, którzy naó oczekują.

Dobrze jest, cierpliwie oczekiwać na zbawienie Paóskie.

Przeto, że jeszcze do pewnego czasu odłożone jest widzenie, które wypowie na skoóczeniu jego, a nie skłamie; a jeźliby na chwilę odwłaczał, oczekuj naó; boć zapewne przyjdzie, a nie omieszka.

W Jeruszalem był człowiek o imieniu Symeon. Był sprawiedliwy, oddany i oczekiwał pociechy Iszraela, a święte Tchnienie był na nim.

W tym momencie stanęła obok, zaczęła dziękować Bogu i mówić o Nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia [w] Jeruszalem.

Ale czego nie widzimy, tego się spodziewamy i tego przez cierpliwość oczekujemy.

Miłujcież Pana wszyscy święci jego; boć Pan wiernych strzeże, oddaje sowicie hardzie postępującemu.

Stąd, gdy usłyszeli bracia o nas, wyszli przeciwko nam aż do rynku Appijuszowego i do Trzech Karczem; których gdy Paweł ujrzał, podziękowawszy Bogu, wziął śmiałość.

Czujcież, stójcie w wierze, mężnie sobie poczynajcie, zmacniajcie się.

Ale ty bądź czułym we wszystkiem, cierp złe, wykonywaj uczynek kaznodziei, usługiwania twego zupełnie dowódź.

 Dobrą walkę stoczyłem, bieg kończę, wiarę zachowując do końca.

W dzieó, któregom cię wzywał, wysłuchałeś mię, a posiliłeś mocą duszę moję.

Ale wyczekujący Pana, nabywają mocy; wznoszą się w górę na skrzydłach, jak orły, biegną bez zmęczenia, chodzą i nie słabną.

 Odpowiedział mi Pan: Dostatecznie dużo ci okazuję łaski mojej, ponieważ moc moja w słabości się dokonuje. Z tego powodu z największą chęcią chlubić się będę słabościami swojego ciała, po to by zrobić w sobie miejsce na działanie mocy Pomazańca. 

 Dlatego mam upodobanie w słabościach cielesnych, w  doznanych zniewagach, w narzuconym mi przymusie, w prześladowaniach i uciskach znoszonych dla Pomazańca. Ponieważ gdy jestem słaby, wówczas czuję moc. 

 Aby obdarował was z obfitości chwalebnej potęgi Swoją dynamiczną mocą, wzmacniając przez Swoje Tchnienie w was wewnętrznego człowieka.

Na ostatek, bracia moi! zmacniajcie się w Panu i w sile mocy jego;

 Na wszystko mam siłę dzięki temu, który mnie wzmacnia. 

Wszelką mocą umocnieni będąc według chwalebnej mocy jego, ku wszelkiej cierpliwości i nieskwapliwości z radością,