O tobie chwała moja w zgromadzeniu wielkiem; śluby moje oddam przed tymi, którzy się ciebie boją.

Gdy z nieba dajesz słyszeć sąd swój, ziemia się lęka i ucicha;

Pan pokornych podnosi; ale niepobożnych aż ku ziemi uniża.

Albowiem się kocha Pan w ludu swym; pokornych zbawieniem uwielbia.

Ale będzie ubogich sądził w sprawiedliwości, a w prawości będzie karał cichych na ziemi. I uderzy ziemię rózgą ust swoich, a duchem warg swoich zabije niezbożnika.

Duch Panującego Pana jest nademną; przeto mię pomazał Pan, abym opowiadał Ewangeliję cichym, posłał mię, abym związał rany tych, którzy są skruszonego serca, abym zwiastował pojmanym wyzwolenie, a więźniom otworzenie ciemnicy;

Szukajcie Pana wszyscy pokorni na ziemi, którzy sąd jego czynicie; szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory, snać się ukryjecie w dzieó zapalczywości Paóskiej;

 Błogosławieni łagodni, gdyż oni otrzymają ziemię.

 Prawo nie jest przeciwne temu.

 Odrzućcie wszelką niegodziwość i przejawy złości. Z cichością przyjmijcie Słowo wrodzone, które może zbawić dusze wasze.

ale wnętrze serca człowieka o nienaruszalnym spokoju i łagodności ducha, który jest tak cenny wobec Boga.

 Natomiast Pana, Pomazańca {Boga}, uznajcie za świętość w waszych sercach. Zawsze też bądźcie gotowi odpowiedzieć każdemu,  kto żąda od was uzasadnienia tej nadziei, która jest w was – ale z łagodnością i bojaźnią,

Wzmacnia moją duszę. Prowadzi prawidłowymi szlakami z uwagi na swoje imię.

Dam ci rozum, i nauczę cię drogi, po której masz chodzić; dam ci radę, obróciwszy na cię oko moje.

Nie bądźcież jako koó, albo jako muł, którzy rozumu nie mają, których gęby uzdą i wędzidłem kiełznać musisz, aby się na cię nie porywały.

Według rady swej prowadź mię, a potem do chwały przyjmiesz mię.

Dobrego rozumu i umiejętności naucz mię; bom przykazaniom twoim uwierzył.

Naucz mię czynić wolę twoję, albowiemeś ty Bóg mój; duch twój dobry niech mię prowadzi po ziemi prawej.

 Zaufaj Panu całym swoim wnętrzem, nie ufaj własnemu rozumowi. 

We wszystkich drogach twoich znaj go, a on prostować będzie ścieszki twoje.

Prowadzę ścieszką sprawiedliwości, pośrodkiem ścieżek sądu,

Oto sługa mój, spolegać będę na nim, wybrany mój, którego sobie upodobała dusza moja. Dam mu Ducha swego, on sąd narodom wyda.

Trzciny nałamanej nie dołamie, a lnu kurzącego się nie dogasi; ale sąd wyda według prawdy.

Bo im dam serce jedno, i ducha nowego dam do wnętrzności waszych, i odejmę sece kamienne z ciała ich, a dam im serce mięsiste,

Aby w ustawach moich chodzili, a sądów moich strzegli, i czynili je; i będą ludem moim, a Ja będę Bogiem ich.

Ducha mego, mówię, dam do wnętrzności waszej, a uczynię, że w ustawach moich chodzić, a sądów moich przestrzegać, i czynić je będziecie.

Daj, abym chodził ścieżką przykazaó twoich, gdyż w tem jest upodobanie moje.

 Odpowiedział mu Jeszu: "Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca jeśli nie przeze Mnie.

I prosił go o listy do Damaszku do bóżnic, iż jeźliby tam znalazł tej drogi (tą drogą idących) których mężów albo niewiasty, aby ich związane przywiódł do Jeruzalemu.

Rzekł: O pełny wszelkiej zdrady i wszelkiej przewrotności, synu dyjabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości! nie przestanieszże podwracać prostych dróg Paóskich?

(Drogą nową i żywą, którą nam poświęcił przez zasłonę, to jest przez ciało swoje.)