Halleluja. Chwalcie imię Paóskie, chwalcie słudzy Paóscy.

I stanie się, gdy wzbudzę ciemny obłok nad ziemią, a ukaże się łuk na obłoku:

A za siódmym razem rzekł: Oto obłok mały jako dłoó człowiecza występuje z morza. Tedy on rzekł: Idź, a powiedz Achabowi: Zaprzęgaj, a ujeżdżaj, aby cię deszcz nie zastał.

I stało się między tem, że się niebiosa obłokami i wiatrem zaćmiły, skąd był deszcz wielki. A tak wsiadłszy Achab, jechał do Jezreela.

Zawiązuje wody na obłokach swoich, a nie rwie się obłok pod nimi.

Zatrzymuje stolicę swoję, rozpostarłszy nad nią obłok swój.

Bo on wyciąga krople wód, które wylewają z obłoków jego deszcz,

(Nadto, któż zrozumie rozciągnienie obłoków, i grzmot namiotu jego.

Bo przez te rzeczy sądzi narody, i daje pokarm w hojności.

Daje o nim znać szum jego, także i bydło i para w górę wstępująca.

Którąż się drogą dzieli światłość, i gdzie się rozchodzi wiatr wschodni po ziemi?

Aby szedł deszcz na ziemię, w której nikt nie mieszka, i na pustynię, gdzie niemasz człowieka;

I uczynię ją pustą; nie będzie obrzezywana, ani okopywana, ale porośnie ostem i cierniem; obłokom też przykażę, aby na nią więcej dżdżu nie spuszczały.

Tak, że się bać muszą cudów twoich, którzy mieszkają na krajach ziemi; których nastawaniem poranku i wieczora do wesela pobudzasz.

Zagony jej napawasz, bruzdy jej zniżasz, dżdżami ją odmiękczasz, a urodzajom jej błogosławisz.

Skrapiasz pastwiska na pustyniach; tak, że i pagórki radością przepasane bywają.

Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.

Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:

Który daje deszcz na ziemię, i spuszcza wody na pola;

Izali są między marnościami pogaóskiemi, coby spuszczali deszcz? albo niebiosa mogąli same przez się dawać deszcze? Izaliś nie ty sam Pan, Bóg nasz? Przetoż oczekujemy na cię; bo to wszystko ty czynisz.

 Synowie Syjonu! Weselcie się i radujcie się w Pany waszym Bogu, bo wam daje deszcz wczesny sprawiedliwie i ześle wam deszcz obfity wiosenny i jesienny. 

Którzy obracacie sąd w piołun, a sprawiedliwość na ziemi opuszczacie: Szukajcie, mówię.

Tego, który uczynił Baby na niebie i Oriona, który cieó śmierci w poranek odmienia i dzieó w ciemności nocne; który przywołuje wody morskie, a wylewa je na oblicze ziemi, Pan jest imię jego;

 tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Aczkolwiek nie zaniechał samego siebie prócz świadectwa, czyniąc dobrze, dawając nam z nieba dżdże i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i weselem serca nasze.

Elija był człowiekiem mającym takie same ograniczenia jak my, a gdy się pomodlił, żeby nie spadł deszcz, to deszcz nie spadł na ziemię przez trzy lata i sześć miesięcy.

I zaś się modlił, a wydało niebo deszcz i ziemia zrodziła owoce swoje.