Dobry i prawy jest Pan; przetoż drogi naucza grzeszników.

Panie! miłosierdzie twoje niebios sięga, prawda twoja aż pod obłoki,

Sprawiedliwość twoja, jako góry najwyższe; sądy twoje, jako przepaść wielka; ludzie i zwierzęta zachowuje, Panie!

Tak, że się bać muszą cudów twoich, którzy mieszkają na krajach ziemi; których nastawaniem poranku i wieczora do wesela pobudzasz.

Zagony jej napawasz, bruzdy jej zniżasz, dżdżami ją odmiękczasz, a urodzajom jej błogosławisz.

Skrapiasz pastwiska na pustyniach; tak, że i pagórki radością przepasane bywają.

Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.

Dobry jest Pan, i posila w dzieó uciśnienia, a zna tych, którzy ufają w nim;

 tak będziecie synami Ojca waszego, który jest w niebie; ponieważ On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych.

Aczkolwiek nie zaniechał samego siebie prócz świadectwa, czyniąc dobrze, dawając nam z nieba dżdże i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i weselem serca nasze.

Ani rękoma ludzkiemi chwalony bywa, jakoby czego potrzebował, ponieważ on daje wszystkim żywot i oddech, i wszystko.