(Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego, na Alamot pieśó.)

Gdy się wzburzyły narody, a zatrząsnęły się królestwa, Pan wydał głos swój, i rozpłynęła się ziemia.

 Uspokójcie i nauczcie się, że Ja jestem Bogiem. Będę wywyższony między narodami, będę wywyższony na całej ziemi.

Ty przecież na Bogu spolegaj, duszo moja! bo od niego jest oczekiwanie moje.

 On sam jest skałą i zbawieniem moim, On jest twierdzą moją, nic mną nie zachwieje.

Rzecze Panu: Nadzieja moja i zamek mój, Bóg mój, w nim nadzieję mieć będę.

Ponieważeś ty Pana, który jest nadzieją moją, i Najwyższego, za przybytek swój położył:

Nie spotka cię nic złego, ani jaka plaga przybliży się do namiotu twego.

Oto przyjdzie godzina; owszem już przyszła, że się rozproszycie każdy do swego, a mię samego zostawicie; lecz nie jestem sam, bo Ojciec jest ze mną.

Ale Pan przy mnie stał i umocnił mię, aby przez mię zupełnie utwierdzone było kazanie, a iżby je słyszeli wszyscy poganie, i byłem wyrwany z paszczęki lwiej.

Pan jest cząstką dziedzictwa mego, i kielicha mego, ty zatrzymujesz los mój.

Choć ciało moje, i serce moje ustanie, jednak Bóg jest skałą serca mego, i działem moim na wieki.

Rzekłem: Panie! to jest cząstka moja, przestrzegać słów twoich.

Pan jest działem moim, mówi dusza moja, dlatego mam w nim nadzieję.

Bym był nie wierzył, że mam oglądać dobroć Paóską w ziemi żyjących, źleby o mnie było.

 Tobie Boże złożyłem śluby uwielbienia, zobowiązany jestem, by Cię wielbić,