Zmiłuj się nademną, o Boże! zmiłuj się nademną; albowiem w tobie ufa dusza moja, a do cienia skrzydeł twoich uciekam się; aż przeminie utrapienie.

Panie! zrządzisz nam pokój; bo wszystko, co się działo przy nas, czyniłeś ku dobremu naszemu.

I dam im serce jedno, i drogę jednę, aby się mnie bali po wszystkie dni, tak, aby się im dobrze działo, i synom ich po nich;

I uczynię z nimi przymierze wieczne, że się nie odwrócę od nich, abym im nie miał dobrze czynić; nadto bojaźó moję dam do serca ich, aby nie odstępowali odemnie.

Każdą latorośl, która we mnie owocu nie przynosi, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby obfitszy owoc przyniosła.

 Jeśli bowiem wrogami będąc, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Syna Jego, tym bardziej teraz będąc pojednani, zostaniemy zbawieni w żuciu Jego. 

 Wiemy, że z tymi, którzy kochają Boga, wszechświat współpracuje, dla dobra tych, którzy zgodnie z podjętą decyzją zostali powołani.

A które przenaznaczył, te też powołał; a które powołał, te też usprawiedliwił; a które usprawiedliwił, te też uwielbił.

Pewien tego będąc, iż ten, który począł w was dobrą sprawę, dokona aż do dnia Jeszu Chrystusa.

Wiernyż jest ten, który was powołał, który też to uczyni,

Albowiem dobry jest Pan, na wieki trwa miłosierdzie jego, a od narodu aż do narodu prawda jego.

Ale miłosierdzie Paóskie od wieków aż na wieki nad tymi, którzy się go boją, a sprawiedliwość jego nad synami synów,

Na tobiem spoległ zaraz z żywota; tyś mię wywiódł z żywota matki mojej; w tobie chwała moja zawżdy.

Niechaj będą napełnione usta moje chwałą twoją, przez cały dzieó sławą twoją.

Cóż masz za pożytek, że mię uciskasz? a iż odrzucasz sprawę rąk twoich? a radę niepobożnych oświecasz?

Ręce twoje wykształtowały mię, i uczyniły mię; a przecię mię zewsząd gubisz.

Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.

I powiodę ślepych drogą, której nie znali, a ścieszkami, o których nie wiedzieli, poprowadzę ich; obrócę przed nimi ciemności w światłość, a co nierównego, w równinę. Toć jest, co im uczynię, a nie opuszczę ich.

Lud ten, którym sobie stworzył, chwałę moję opowiadać będzie;

Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jeszu Pomazańca, który według wielkiego swojego miłosierdzia zrodził nas ponownie z góry do nadziei żywej przez wzbudzenie Jeszu Pomazańca spośród zmarłych, 

którzy mocą Boga chronieni jesteście przez wiarę dla zbawienia przygotowanego, aby się objawić w czasie ostatecznym.

Przetoż i ci, którzy cierpią według woli Bożej, niechaj jemu, jako wiernemu Stworzycielowi, poruczają dusze swoje, dobrze czyniąc.

 Juda, sługa Jeszu Pomazańca, a brat Jakowa. Do powołanych, którzy są zachowani i umiłowani w Bogu Ojcu i w Jeszu Pomazańcu.