Pieśó stopni. Wołałem do Pana w utrapieniu mojem, a wysłuchał mię.

Pieśó stopni. Oczy moje podnoszę na góry, skądby mi pomoc przyszła.

Pieśó stopni Dawidowa. Weselę się z tego, że mi powiedziano: Do domu Paóskiego pójdziemy.

Pieśó stopni. Do ciebie oczy moje podnoszę, który mieszkasz w niebie.

Pieśó stopni Dawidowa. Gdyby był Pan z nami nie był, (powiedz teraz Izraelu!)

Pieśó stopni. Którzy ufają w Panu, są jako góra Syon, która się nie poruszy, ale na wieki zostaje.

Pieśó stopni. Gdy zaś Pan nawrócił pojmanych z Syonu, byliśmy jako ci, którym się śni.

Pieśó stopni dla Salomona. Jeźli Pan domu nie zbuduje, próżno pracują ci, którzy go budują; jeźli Pan nie będzie strzegł miasta, próżno czuje ten, który go strzeże.

Pieśó stopni. Błogosławiony wszelki, który się boi Pana, który chodzi drogami jego.

Pieśó stopni. Bardzoć mię utrapili zaraz od młodości mojej, powiedz teraz Izraelu.

Pieśó stopni. Z głębokości wołam do ciebie, o Panie!

Pieśó stopni Dawidowa. Panie! nie wyniosło się serce moje, ani się wyniosły oczy moje, anim się kusił o rzeczy wielkie, albo wyższe nad to, niż mi należy.

Pieśó stopni. Na Dawida pomnij, Panie! na wszystkie utrapienia jego.

Pieśó stopni Dawidowa. Oto jako rzecz dobra, i jako wdzięczna, gdy bracia zgodnie mieszkają.

Błogosławcie Panu wszystkie wojska jego, słudzy jego, którzy czynicie wolę jego.

Halleluja. Chwalcie imię Paóskie, chwalcie słudzy Paóscy.

Którzy stawacie w domu Paóskim, w sieniach domu Boga naszego.

Domie Izraelski! błogosławcie Panu; domie Aaronowy! błogosławcie Panu.

Błogosławiony Pan z Syonu, który mieszka w Jeruzalemie. Halleluja.

A iżby stali na każdy poranek ku wysławianiu, i ku chwaleniu Pana, także i w wieczór;

A tak aby pilnowali straży namiotu zgromadzenia, i straży świątnicy, i straży synów Aaronowych, braci swych, w usłudze domu Paóskiego.

Tedy wyszedł głos z stolicy, mówiący: Chwalcie Boga naszego wszyscy słudzy jego i którzy się go boicie, i mali, i wielcy.

Dusza moja oczekuje Pana, pilniej niż straż świtania, która strzeże aż do poranku.

Aby oni i synowie ich byli we drzwiach domu Paóskiego, w domu namiotu na straży.

A z tych byli śpiewacy, przedniejsi z domów ojcowskich, między Lewitami mieszkający w gmachach, od inszych prac wolni; bo we dnie i w nocy powinności swej pilnować musieli.

Była wdową, miała około osiemdziesiąt cztery lata. Nie opuszczała świątyni, dniami i nocami oddawała Bogu cześć w postach i w modlitwach.

 Dlatego są przed tronem Boga i służbą czczą Go w dzień i w nocy w Jego świątyni. A Zasiadający na tronie zamieszka na nich.