A nie wchodź w sąd z sługą twoim; albowiem nie będzie usprawiedliwiony przed obliczem twoim żaden żyjący.

Prawdziwieć wiem, że tak jest; bo jakożby miał być usprawiedliwiony człowiek przed Bogiem?

Jeźliby się z nim chciał spierać, nie odpowie mu z tysiąca na jednę rzecz.

Jeźlibym się usprawiedliwiał, usta moje potępią mię; jeźlibym się doskonałym czynił, tedy mię przewrotnym być pokaże.

Jeźli zgrzeszę, wnet tego postrzeżesz, a dla nieprawości mojej nie przepuścisz mi.

Cóż jest człowiek, aby miał być czystym, albo żeby miał być sprawiedliwym, urodzony z niewiasty?

 Wszyscy jak owce zbłądziliśmy, każdy zboczył ze swojej drogi, a PAN wydał Go za przewrotność nas wszystkich. 

A gdy się go nie przestawali pytać, podniósł się, rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech na nią pierwszy kamieniem rzuci.

A gdy oni usłyszeli, będąc od sumienia przekonani, jeden za drugim wychodzili, począwszy od starszych aż do ostatecznych, iż tylko sam Jeszu został, a ona niewiasta w pośrodku stojąca.

Przeto z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwione żadne ciało przed oblicznością jego, gdyż przez zakon jest poznanie grzechu.

Sprawiedliwość, mówię, Boża przez wiarę Jeszu Chrystusa ku wszystkim i na wszystkie wierzące; boć różności nie masz.

 Usprawiedliwieni bezpłatnie Jego łaską przez odkupienie w Pomazańcu Jeszu.