Zmiłuj się nademną, Panie! bomci mdły; uzdrów mię, Panie! boć się strwożyły kości moje,

Panie! długoż na to patrzeć będziesz? wyrwijże duszę moję od zguby ich, od lwiąt jedynaczkę moję.

Pieśó wyuczająca, podana Asafowi. Przeczżeś nas, o Boże! do koóca odrzucił? Przeczże się rozpaliła zapalczywość twoja przeciwko owcom pastwiska twego?

O Boże! przywróć nas, a rozjaśnij nad nami oblicze twoje, a będziemy zbawieni.

Przywróć nas, o Boże zbawienia naszego; a uczyó wstręt gniewowi swemu przeciwko nam.

Ukróciłeś dni młodości jego, a przyodziałeś go haóbą. Sela.

Nasyćże nas z poranku miłosierdziem twojem; tak, abyśmy wesoło śpiewać i radować się mogli po wszystkie dni nasze.

Dokądże niepobożni, Panie! dokądże niepobożni radować się będą?

Długoż będą świegotać i hardzie mówić, chlubiąc się wszyscy, którzy czynią nieprawość?

Powstaóże, Panie Boże! podnieś rękę twoję; nie zapominajże ubogich.

Przeczże nas na wieki zapominasz, a opuszczasz nas przez tak długi czas?

(Przedniejszemu śpiewakowi na czas poranny psalm Dawidowy.)

Boże mój! Boże mój! czemuś mię opuścił? oddaliłeś się od wybawienia mego, od słów ryku mego.

Jako pierworodnego wołu ozdoba jego, a jako rogi jednorożcowe rogi jego, temi narody zbodzie na porząd aż do ostatnich granic ziemi; a teć są dziesięć tysięcy Efraimitów, a te tysiące Manasesytów.

Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?

Ale nieprawości wasze roździał uczyniły między wami i między Bogiem waszym, a grzechy wasze sprawiły, że ukrył twarz przed wami, aby nie słyszał.