Panie! umiłowałem mieszkanie domu twego, i miejsce przybytku chwały twojej.

Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej,

(Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt, synom Korego psalm.)

O jako są miłe przybytki twoje, Panie zastępów!

O Boże, tarczo nasza! obacz, a wejrzyj na oblicze pomazaóca twego.

Nadto z chęci mojej ku domowi Boga mego osobne złoto i srebro, które mam, oddaję na dom Boga mego, oprócz tego wszystkiego, com zgotował na dom świątnicy;

I wspomnieli sobie uczniowie jego, iż napisano: Gorliwość domu twego zżarła mię.

Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.

Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.

Jeźliże cię zapomnę, o Jeruzalemie! niech zapomni sama siebie prawica moja.

Niech przylgnie język mój do podniebienia mego, jeźlibym na cię nie pomniał, jeźlibym nie przełożył Jeruzalemu nad najwiekszę wesele moje.

Co gdy usłyszał Sanballat Horonitczyk, i Tobijasz, sługa Ammonitczyk, bardzo ich to mierziało, że przyszedł człowiek, który się starał o dobro synów Izraelskich.

Wspomnij na mię o Boże mój! dla tego, a nie wymazuj dobroczynności moich, którem czynił przy domu Boga mego, i przy obrzędach jego.