Bym był nie wierzył, że mam oglądać dobroć Paóską w ziemi żyjących, źleby o mnie było.

Pan jest mocą moją i tarczą moją, w nim, nadzieję ma serce moje, a jestem poratowany; przetoż się rozweseliło serce moje, a pieśnią moją chwalić go będę.

Przepaść przepaści przyzywa, na szum upustów twoich: wszystkie powodzi twoje i nawałności twoje na mię się zwaliły.

Jest jako rana w kościach moich, gdy mi urągają nieprzyjaciele moi, mówiąc do mnie na każdy dzieó: Kędy jest Bóg twój?

W wielkości utrapienia mego, we wnętrznościach moich, pociechy twoje rozweselały duszę moję.

Gdy się znalazły mowy twoje, zjadłem ich, a było mi słowo twoje weselem i radością serca mego, ponieważ się nazywam od imienia twego, Panie, Boże zastępów!

A nie tylko to, ale się też chlubimy z ucisków, wiedząc, iż ucisk cierpliwość sprawuje,

A nadzieja nie pohaóbia, przeto iż miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który nam jest dany.

 Cokolwiek wcześniej napisano, zrobiono to dla naszego pouczenia, abyśmy przez cierpliwość i przez ponaglenia z Pism, nadzieję mieli.

Dlatego też Bóg chcąc dostatecznie okazać dziedzicom obietnicy nieodmienność rady swojej, uczynił na to przysięgę,

Którą mamy jako kotwicę duszy, i bezpieczną, i pewną, i wchodzącą aż wewnątrz za zasłonę,

 Wprawdzie żadne surowe pouczenie w chwili, gdy nas dosięga, nie sprawia nam przyjemności, lecz łączy się z bólem, później jednak tym, którzy dzięki niemu są wyćwiczeni, przynosi pełen pokoju owoc sprawiedliwości.

Przeto opuszczone ręce i zemdlone kolana wyprostujcie,

Przylgnęła do prochu dusza moja; ożywże mię według słowa twego.

Prorokowałem tedy jako mi był rozkazał, i wstąpił w nie duch, a ożyły, i stanęły na nogach swoich, wojsko nader bardzo wielkie.

Duchci jest, który ożywia, ciało nic nie pomaga; słowa, które ja wam mówię, duch są i żywot są.

 Gdy zechciał, zrodził nas Słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwszym plonem Jego stworzeń.

Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jeszu Pomazańca, który według wielkiego swojego miłosierdzia zrodził nas ponownie z góry do nadziei żywej przez wzbudzenie Jeszu Pomazańca spośród zmarłych, 

Jak nowo narodzone niemowlęta, słownego niesfałszowanego mleka pożądajcie, abyście przez nie wzrastali {do zbawienia}.