Daj, abym zrozumiał drogę rozkazaó twoich, ażebym rozmyślał o dziwnych sprawach twoich.

Nakłoó serce moje do świadectw twoich, a nie do łakomstwa.

Niech mi będzie na pomocy ręka twoja, gdyżem sobie obrał przykazania twoje.

I dam wam serce nowe, a ducha nowego dam do wnętrzności waszych, i odejmę serce kamienne z ciała waszego, a dam wam serce mięsiste.

Ducha mego, mówię, dam do wnętrzności waszej, a uczynię, że w ustawach moich chodzić, a sądów moich przestrzegać, i czynić je będziecie.

Albowiem Bóg jest, który sprawuje w was chcenie i skuteczne wykonanie według upodobania swego.

Niech was doskonałymi uczyni w każdym uczynku dobrym ku czynieniu woli swojej, sprawując w was to, co przyjemnego przed obliczem jego, przez Jeszu Chrystusa, któremu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.

Wzmacnia moją duszę. Prowadzi prawidłowymi szlakami z uwagi na swoje imię.

Drogi jej rozkoszne, i wszystkie ścieszki jej spokojne.

Drogi mądrości nauczam cię; po ścieszkach prostych wiodę cię;

Ale ścieszka sprawiedliwych jako światłość jasna, która im dalej tem bardziej świeci, aż do dnia doskonałego.

Prowadzę ścieszką sprawiedliwości, pośrodkiem ścieżek sądu,

mnogie ludy pójdą i rzekną: "Chodźcie, wstąpmy na Górę Pańską do świątyni Boga Jakubowego! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo wyjdzie z Syjonu i słowo Pańskie - z Jeruzalem".

Tak mówi Pan, odkupiciel twój, Święty Izraelski: Jam Pan, Bóg twój, który cię uczę, abyś postępował; a prowadzę cię drogą, po której chodzić masz.

W ustawach twoich kocham się, i nie zapominam słów twoich.

Jeźliże odwrócisz od sabatu nogę swoję, abyś nie przewodził woli swojej w dzieó mój święty; i jeżeli nazwiesz sabat rozkoszą, dniem świętym a Panu sławnym, i będzieszli go miał w uczciwości, tak, abyś weó nie czynił dróg swoich, i nie przewodził woli swej, i nie mówił słowo próżnego:

Tedy będziesz rozkoszował w Panu; i wprowadzą cię na wysokie miejsca ziemi, i sprawię to, abyś pożywał dziedzictwa Jakóba, ojca twego; bo usta Paóskie mówiły.

Albowiem kocham się w zakonie Bożym według wewnętrznego człowieka.

 Na tym polega miłowanie Boga, że się przestrzega Jego poleceń, a Jego nakazy nie są uciążliwe.