Słuchaj pilnie głosu wołania mego; królu mój, i Boże mój! boć się modlę tobie.

Dałeś mu żądość serca jego, a prośby ust jego nie odmówiłeś mu. Sela.

Przepaść przepaści przyzywa, na szum upustów twoich: wszystkie powodzi twoje i nawałności twoje na mię się zwaliły.

Izali poznają w ciemnościach cuda twoje? a sprawiedliwość twoję w ziemi zapamiętania?

Dusza moja oczekuje Pana, pilniej niż straż świtania, która strzeże aż do poranku.

 Dusza moja nocą pragnie Ciebie, także duch we mnie pospiesznie cię szuka, ponieważ gdy ogłaszasz swoje sądy na ziemi, sprawiedliwości uczą się mieszkańcy świata.

A wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na ustronne miejsce; tam zaczął się modlić.

Aby się radowali bojący się ciebie, ujrzawszy mię, że na słowo twoje oczekuję.

Tęskni dusza moja po zbawieniu twojem, oczekuję na słowo twoje.

 W momentach grozy pokładam ufność w Bogu.

Oczekuję na Pana; oczekuje dusza moja, i jeszcze oczekuje na słowo jego.

Dlatego też Bóg chcąc dostatecznie okazać dziedzicom obietnicy nieodmienność rady swojej, uczynił na to przysięgę,

Którą mamy jako kotwicę duszy, i bezpieczną, i pewną, i wchodzącą aż wewnątrz za zasłonę,