Albowiemeś mię rozweselił, Panie! sprawami twemi; o sprawach rąk twoich śpiewać będę.

O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

 Będę Cię wysławiał, ponieważ zdumiewająco mnie uczyniłeś i niedościgłe są Twoje dzieła. Znam je bardzo dobrze. 

Który czyni rzeczy wielkie i niewybadane, dziwne, którym liczby niemasz;

On czyni rzeczy wielkie, a niewybadane i dziwne, którym niemasz liczby.

Mocą swą dzieli morze, a roztropnością swą uśmierza nawałności jego.

Oto teć są tylko części dróg jego, lecz i ta trocha niewybadana, cośmy słyszeli o nim, a grzmot wielkiej możności jego któż zrozumie?

Tedy odpowiedział Pan Ijobowi z wichru, i rzekł:

Przepasz teraz jako mąż biodra swoje, a będę cię pytał, a ty mi daj sprawę.

Któż uczynił rozmierzenie jej? powiedz, jeżli wiesz; albo kto sznur nad nią rozciągnął?

Gdy wespół śpiewały gwiazdy zaranne, a weselili się wszyscy synowie Boży.

Gdym położył obłok za szatę jego, a ciemność za pieluchy jego;

I rzekłem: Aż dotąd wychodzić będziesz, a dalej nie postąpisz, a tu położysz nadęte wały twoje.

Aby ogarnęła koóczyny ziemi, a iżby byli z niej wyrzuceni niepobożni.

I aby była zawściągniona od niepobożnych światłość ich, a ramię wysokie było pokruszone.

Azaż odkryte są tobie bramy śmierci? bramy cienia śmierci widziałżeś?

Gdzież jest ta droga do miejsca światłości? a ciemności gdzie mają miejsce swoje?

Wiedziałżeś na on czas, żeś się miał urodzić? i liczba dni twoich jak wielka być miała?

Które zatrzymywam na czas ucisku, na dzieó bitwy i wojny.

Któż rozdzielił stok powodziom? a drogę błyskawicy gromów?

Aby nasycił miejsce puste i niepłodne, a wywiódł z niego zieloną trawę.

Z czyjegoż żywota wychodzi mróz? a szron niebieski któż płodzi?

Możeszże związać jasne gwiazdy Bab? albo związek Oryjona rozerwać?

I znaszże porządek nieba? a możeszże rozrządzić panowanie jego na ziemi?

Izali możesz wypuścić błyskawice, aby przyszły, i rzekłyć: Otośmy?

Któż obrachował niebiosa mądrością swoją? a co się leje z nieba, któż uspokoi?

Izali lwowi łup łowisz, a lwiąt żywot napełniasz?

Któż gotuje krukowi pokarm jego, gdy dzieci jego do Boga wołają a tułają się, nie mając pokarmu?

Oto nadzieja ułowienia jego omylna jest; izali i wejrzawszy naó człowiek nie upada?

Któż mi co dał, abym mu oddał? cokolwiek jest pod wszystkiem niebem, moje jest.

Któż odkryje wierzch odzienia jego? z dwoistemi wędzidłami swemi któż przystąpi do niego?

Łuski jego mocne jako tarcze, bardzo ściśle spojone.

Jedna do drugiej przylgnęła, ujęły się, a nie dzielą się.

Z ust jego lampy wychodzą, a iskry ogniste wyrywają się.

Dech jego węgle rozpala, a płomieó z ust jego wychodzi.

Sztuki ciała jego spoiły się, całowite są w nim, że się nie porusza.

Gdy się podnosi, drżą mocarze, a od strachu oczyszczają się.

Żelazo poczyta sobie za plewę, a miedź za drzewo zbótwiałe.

Strzelbę sobie poczyta jako słomę, a pośmiewa się z szermowania włócznią.

Czyni, że wre głębokość jako garniec, a że się mąci morze jako w moździerzu.

Niemasz na ziemi równego mu, który tak stworzony jest, że się niczego nie boi.

Kto zmierzył wody garścią swoją, a niebiosa piędzią rozmierzył? a kto proch ziemi miarą zmierzył? kto zważył na wadze góry, a pagórki na szalach?

Ach panujący Panie!otoś ty uczynił niebo i ziemię mocą swoją wielką i ramianiem twoim wyciągnionem, nie jestci skryta przed tobą żadna rzecz;

Wielki w radzie i możny w sprawie, ponieważ oczy twoje otworzone są na wszystkie drogi synów ludzkich, abyś oddał każdemu według dróg jego, i według owoców spraw jego;

A przetoż wydany jest ode mnie dekret, aby przywiedziono przed mię wszystkich mędrców Babiloóskich, którzyby mi wykład snu tego oznajmili.

i jaki jest ogrom mocy jego w nas, wierzących, która to moc działa skutecznie,

Aby okazał w przyszłych wiekach ono nader obfite bogactwo łaski swojej, z dobrotliwości swojej przeciwko nam w Chrystusie Jeszu.

Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.

A śpiewali pieśó Mojżesza, sługi Bożego, i pieśó Barankową, mówiąc: Wielkie i dziwne są sprawy twoje, Panie Boże wszechmogący! sprawiedliwe i prawdziwe są drogi twoje, o królu świętych!

I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę.

Wspominać sobie będę na sprawy Paóskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.

O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.

Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Paóskie?

Wspominam sobie dni dawne, i rozmyślam o wszystkich sprawach twoich, i uczynki rąk twoich rozbieram.

Rękę wszystkich ludzi zawiera, aby nikt z ludzi nie doglądał roboty swojej.

Wszystko dobrze czyni czasu swego; owszem i żądość świata dał do serca ich, choć człowiek dzieła tego, które Bóg sprawuje, ani początku, ani koóca nie dochodzi.

To zbawienie analizowali i badali prorocy, którzy przepowiadali łaskę dla was.

Im to zostało ujawnione, że nie im samym, lecz wam służyły te sprawy, które teraz zostały wam ogłoszone przez ludzi, którzy ogłosili dobrą nowinę wam w Tchnieniu świętym posłanym z nieba; sprawy, w które pragną wejrzeć Posłowie.

Na instrumencie o dziesięciu strunach, na lutni, i na harfie z śpiewaniem.

Cóż po dostatku w ręku głupiego, ponieważ do nabycia mądrości rozumu nie ma?

Człowiek swej myśli, szuka tego, co mu się podoba, a w każdą rzecz wtrąca się.

Nie kocha się głupi w roztropności, ale w tem, co mu objawia serce jego.

Tak umiejętność mądrości duszy twojej, jeźliże ją znajdziesz; onać będzie nagrodą, a nadzieja twoja nie będzie wycięta.

A jako się im nie upodobało mieć w znajomości Boga, tak też Bóg je podał w umysł opaczny, aby czynili, co nie przystoi;

Gdyż zmysł ciała jest śmierć; ale zmysł ducha jest żywot i pokój,