Ale w zakonie Paóskim jest kochanie jego, a w zakonie jego rozmyśla we dnie i w nocy.

Abym cię błogosławił za żywota mego, a w imieniu twojem abym podnosił ręce moje.

Jako tłustością i sadłem byłaby tu nasycona dusza moja, a radosnem warg śpiewaniem wychwalałyby cię usta moje.

Wspominać sobie będę na sprawy Paóskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione.

O przykazaniach twoich rozmyślam, i przypatruję się drogom twoim.

W ustawach twoich kocham się, i nie zapominam słów twoich.

Za dziedzictwo wieczne wziąłem świadectwa twoje; bo są radością serca mego.

Dlatego umiłowałem rozkazania twoje nad złoto, a nad złoto najwyborniejsze.

Przeto, że wszystkie przykazania twoje, wszystkie prawdziwe być uznaję, a wszelkie ścieżki obłędliwe mam w nienawiści.

Przestrzega dusza moja świadectw twoich; albowiem je bardzo miłuję.

Przetoż o jako drogie są u mnie myśli twoje, Boże! a jako ich jest wielka liczba.

Jeźlibym je chciał zliczyć, nad piasek rozmnożyły się; ocucęli się, jeszczem ci ja z tobą.

Tak umiejętność mądrości duszy twojej, jeźliże ją znajdziesz; onać będzie nagrodą, a nadzieja twoja nie będzie wycięta.

Weselcie się w Panu, i radujcie się sprawiedliwi, a wykrzykajcie wszyscy, którzyście serca szczerego.

Choćby figowe drzewo nie zakwitnęło i nie było urodzaju na winnicach, choćby i owoc oliwy pochybił, i role nie przyniosłyby pożytku, i z owczarniby owce wybite były, a nie byłoby bydła w oborach;

Wszakże się ja w Panu weselić będę, rozraduję się w Bogu zbawienia mego.

i moje tchnienie zachwyca się Bogiem, moim Wybawcą,

Radujcie się zawsze w Panu; znowu mówię, radujcie się.